چشم انداز معاهده 2017 ممنوعیت سلاح های هسته ای و پیامدهای آن بر ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
شماره صفحات:
۱۸۱ - ۲۰۵
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
معاهده ممنوعیت سلاح های هسته ای در20 سپتامبر سال 2017 تصویب شد و تاکنون (تیر 1401) 60 دولت به آن ملحق شده اند. این معاهده که آخرین اقدام حقوقی جامعه بین المللی علیه سلاح های هسته ای تلقی می شود، در22 ژانویه 2021 لازم الاجرا شد. جمهوری اسلامی ایران، به رغم اینکه متن معاهده را در اجلاس 7 جولای 2017 سازمان ملل متحد در نیویورک تأیید کرد، هنوز به عضویت آن درنیامده است. اینکه اجرای این معاهده تا چه میزان می تواند بر فرایند نامشروع سازی و حذف تسلیحات هسته ای در جهان اثر گذاشته و الحاق یا عدم الحاق ایران به آن چه پیامدهایی می تواند برای کشور در پی داشته باشد، سؤالی است که مقاله حاضر با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی و ارزیابی آن پرداخته است. نگارندگان مقاله بر این باورند که اجرای معاهده فرایند نامشروع سازی، خلع و حذف سلاح های هسته ای در جهان را تسریع و تشدید کرده و فشارها علیه دولت های دارنده چنین سلاح هایی را افزایش خواهد داد. درعین حال نظر به مخالفت سخت دولت های دارنده سلاح هسته ای با معاهده، تحقق اهداف معاهده می تواند با موانعی روبه رو شود. همچنین پیوستن به این معاهده، ضمن اینکه می تواند تأثیر مثبتی بر جایگاه بین المللی ایران در مبارزه با سلاح های هسته ای و پایبندی به شفافیت هسته ای داشته باشد، چالش های بین المللی جدیدی نیز برای آن به دنبال خواهد داشت.Analysis of the 2017 Treaty on Prohibition of Nuclear Weapons and its Consequences on Iran
The treaty on prohibition of nuclear weapons was adopted on 20 September 2017 and up until now (July 2021), 53 states have acceded to it. The treaty, which is the international community’s latest legal action against nuclear weapons, entered into force on 22 January 2021. Iran confirmed the final text of the treaty at the UN conference in New York on 7 July 2017, but has so far failed to accede to it. This study analyzed the extent of the treaty’s influence on the process of nuclear disarmament and the delegitimization of nuclear weapons in the world. The consequences of the accession of Iran to this treaty were also studied and analyzed by employing a descriptive- analytical research method. The results portrayed that while the implementation of the treaty would strengthen the process of nuclear disarmament and delegitimization of nuclear weapons in the world and increase pressure against states with nuclear weapons, the strong objection of such states, would hinder the realization of the treaty goals. Furthermore, although Iran’s accession to the treaty may strengthen its international status in the campaign against nuclear weapons and its compliance with nuclear transparency, at the same time its accession may bring new international challenges for the country.
تبلیغات
