ارتباط خودشناسی انسجامی و تاب آوری با اضطراب ابتلا به کووید-19: نقش واسطه ای عدم تحمل ابهام، نگرانی و فعالیت بدنی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف پژوهش تعیین ارتباط خودشناسی انسجامی و تاب آوری با اضطراب ابتلا به کووید-19 و نقش واسطه ای عدم تحمل ابهام، نگرانی و فعالیت بدنی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام ساکنان شهر کرج در بهار سال 1399 بود. از میان آنها 360 نفر به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خودشناسی، مقیاس تاب آوری، پرسش نامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا، مقیاس تحمل ابهام- نسخه دوم، نیم رخ ﺳﺒک زﻧﺪﮔی ارتقأ دﻫﻨﺪه ﺳﻼﻣﺘی و مقیاس اضطراب بیماری کرونا بود. برای تحلیل داده ها از روش الگویابی معادله های ساختاری استفاده شد. در پژوهش حاضر رابطه مستقیم نگرانی و عدم تحمل ابهام با اضطراب ابتلا به کووید-19 مثبت و معنادار و رابطه مستقیم فعالیت بدنی با اضطراب ابتلا به کووید-19 منفی و معنادار بود. رابطه غیرمستقیم خودشناسی انسجامی و تاب آوری با اضطراب ابتلا به کووید-19 با واسطه گری فعالیت بدنی، نگرانی و عدم تحمل ابهام معنادار بود. آموزش های همگانی جهت ارتقأ خودشناسی افراد و یادگیری رویکردهای تاب آورانه و همچنین سبک زندگی سالم که فعالیت بدنی را در بردارد، در مواجه با بیماری ها و نگرانی ها و ابهامات ناشی از گستردگی شیوع آن پیشنهاد می شود.