مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر محیط یادگیری مبتنی بر سنجش تکوینی الکترونیکی بلادرنگ بر میزان یادگیری در آموزش پزشکی انجام پذیرفته است. روش: در این مطالعه از طرح کارآزمایی بالینی تصادفی استفاده گردید. این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 323 دانشجویی که در نیمسال اول سال تحصیلی 1396 تا 1397 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به تحصیل بودند و با استفاده از گروه کنترل و مداخله انجام شد. فرضیه پژوهش با استفاده از آزمون t مستقل مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که با 95 درصد اطمینان یادگیری دانشجویانی که در معرض محیط یادگیری مبتنی بر سنجش تکوینی الکترونیکی بلادرنگ قرار گرفتند بیشتر از دانشجویانی است که در معرض آن قرار نگرفته اند. (0/05 > P ) نتیجه گیری: همان طور که یافته ها نشان داد استفاده از محیط یادگیری مبتنی بر سنجش تکوینی الکترونیکی بلادرنگ در آموزش پزشکی می تواند موجب افزایش یادگیری دانشجویان گردد.
