درخت حوزه‌های تخصصی

مقدمه وهدف: رضایت از زندگی بازتاب توازن میان آرزوهای شخص و وضعیت فعلی اوست و هرچه شکاف میان سطح آرزوهای فرد و وضعیت عینی وی بیشتر شود، رضایتمندی او نیز کاهش می یابد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت از زندگی ورزشکاران بدنساز براساس رگه حالت اضطراب و نظم جویی شناختی هیجانی با میانجی گری شادکامی می باشد . روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش شامل 200 آزمودنی ورزشکار(بدنساز) می باشد که به شیوه تصادفی از باشگاه های ورزشی انتخاب شدند و بین آنها چهار پرسشنامه کیفیت زندگی، رگه-حالت اضطراب، نظم جویی شناختی هیجانی و شادکامی توزیع شد. داده های بدست آمده از این پرسشنامه ها با آزمون همبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS ورژن 24 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: رابطه رضایت از زندگی با نظم جویی ارزیابی مجدد،هیجانی، و همچنین با شادکامی درونی، و شادکامی نهایی، در سطح (01/0=α) معنا دار می باشد. همچنین زیر مقیاس ارزیابی مجدد از مقیاس نظم جویی با شادکامی درونی (288/0) و شادکامی نهایی -(288/0) نیز رابطه ای مثبت و ضعیفی در سطح معناداری (01/0=α) داشته است. نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که متغیرهای روان شناختی نظم جویی هیجانی، رگه و حالت اضطراب و شادکامی ورزشکاران نقش مهمی را در رضایتمندی از زندگی آنها ایفا می کند و با توجه به ارتباط مستقیم و مثبت می توان شادکامی را به عنوان یک متغیر میانجی موثر و مهم در بهبود رضایت از زندگی ورزشکاران(بدنساز) عنوان کرد.

امروزه در مدیریت ورزشی که دارای ثبات آن چنانی نیست می توان اشاره کرد که بیش از هر زمان دیگری سازمان ها برای داشتن مزیت رقابتی پایدار نیاز اساسی به نوآوری دارند و ظرفیت نوآوری به عنوان یکی از ویژگی های اصلی در میان سازمان ها که منجر به مزیت رقابتی آن ها می شود شناخته شده است. دانشی که شرکت ها شناسایی می کنند، منبعی پویا است که نیازمند تغذیه حمایت و مدیریت دقیق است و چنانچه دانش به صورت اصولی مدیریت نشود، نمی تواند مبنای توسعه قرار گیرد و برای مدیریت این دارایی نامشهود در طول دهه های گذشته توجه زیادی را به خود جلب نموده به طوری که اجرای یک استراتژی موثر مدیریت دانش و تبدیل شدن به یک سازمان دانش محور، شرط الزامی موفقیت سازمان ها در دوره ای است که به دوره اقتصاد دانش محور معروف است. کاربرد کار آفرینی بسیار فراتر از ایجاد شغل و اشتغال زایی است . در سال های اخیر مقالات و پژوهش هایی پدیدار شدند تا میان مدیریت دانش و نوآوری و نوآوری و کارآفرینی ارتباط برقرار نمایند. اما کمتر مطالعه ای تاکنون به ارتباط مدیریت دانش و کارآفرینی ورزشی در سازمان های ورزشی پرداخته است. بنابراین در این تحقیق در پی آن هستیم که عوامل اثرگذار بر توسعه مدیریت ورزشی و عملکردهای آن در ارگان های ورزشی را شناسایی نماییم. روش تحقیق دراین پژوهش بر اساس اهداف از انواع تحقیقات کاربردی و به جهت ماهیت از نوع توصیفی، تحلیلی می باشد.

هرچند تحقیقات قبلی به بررسی تاثیر نمای دیداری مشاهده مدل ویدئویی بر روی یادگیری مهارتهای حرکتی پرداخته اند، تاثیر نمای دیداری یک نمایش نقاط روشن در یادگیری مشاهده ای بررسی نشده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر مشاهده نمایش نقاط روشن از نماهای دیداری پشت و جلو بر روی یادگیری یک مهارت پرتاب بیسبال بود. شرکت کنندگان شامل 48 داوطلب مرد 18 تا 26 ساله بودند که به سه گروه نمای پشت، نمای جلو و کنترل تقسیم شدند. تکلیف حرکتی شامل پرتاب توپ بیسبال به سمت یک هدف بود. پروتکل تحقیق شامل پیش آزمون (شامل 5 پرتاب)، دوره اکتساب (شامل 5 بلوک 5 پرتابی) و آزمون یادداری (شامل 5 پرتاب) بود. در مرحله اکتساب، شرکت کنندگان گروه های مشاهده قبل از اجرای هر بلوک تمرینی به تعداد 5 بار نمایش نقاط روشن مربوط به گروه خود را مشاهده کردند. تمام پرتابها برای تحلیل سینماتیکی ضبط شدند. همچنین، نتایج پرتابها ثبت گردید. نتایج نشان داد که مشاهده مدل نقاط روشن بهتر از عدم مشاهده مدل در یادگیری الگوی حرکتی می باشد؛ اما بر روی نتیجه حرکت تاثیر متفاوتی ندارد. همچنین، مشاهده یک مشاهده مدل از نمای پشت منجر به یادگیری بهتر الگوی حرکتی نسبت به مشاهده آن از نمای جلو شد. این نتایج نشان می دهد که مشاهده کنندگان قادر به دریافت اطلاعات ضروری از نمایش نقاط روشن برای یادگیری یک مهارت حرکتی جدید هستند. همچنین، مشاهده مدل از نمای پشت نسبت به نمای جلو تاثیر بهتری بر روی یادگیری حرکتی دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 3 هفته تمرین HIT بر زمان به اوج رسیدن لاکتات و همچنین افزایش Vo2max دختران غیر فعال نوجوان بود که به طور تصادفی به دو گروه تمرین (8 نفره) و کنترل (8 نفره) تقسیم شدند. تحقیق حاضر نیمه تجربی از نوع مقطعی بود که به صورت میدانی با طرح پیش و پس آزمون اجرا شد پیش و پس از اجرای برنامه تمرین آزمودنی های هر دو گروه در یک آزمون فزاینده برای تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) را اجرا کردند گروه کنترل فعالیتی نداشتند اما گروه تجربی آزمون RAST (دویدن سرعت بی هوازی) را به عنوان پروتکل HIT 4 جلسه در هفته برای زمان به اوج رسیدن لاکتات را اجرا کردند. که لاکتات خون در زمان های قبل از آزمون و در دقایق صفر (شروع ریکاوری) 2، 4، 6، 9، 12، 15 با دستگاه (لاکتومتر اندازه گیری شد تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری آنووا انجام شد. آزمون آنووا نشان داد که پس از 3 هفته تمرین HIT زمان اوج لاکتات خون و Vo2max به طور معناداری افزایش یافت. (P<0/000)

مقدمه و هدف: مطابق با دیدگاه سیستم های پویا؛ فرآیند یادگیری، پیشروی خطی مداوم رفتار نیست بلکه تغییرات ناگهانی و غیرمداوم در طول زمان است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش اموزان دختر 7 تا 9 سال بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، از بین دانش آموزان دختر 7 تا 9 ساله شهر تهران، 30 دانش آموز دختر به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه آموزش غیرخطی و آموزش خطی گرفتند. در مرحله پیش آزمون، تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان مطابق با دستورالعمل آزمون MABC-2 اندازه گیری شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه ها به اجرای تمرین مورد نظر در هشت هفته و هر هفته 3 جلسه پرداختند. بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان مجددا اندازه گیری شد. داده ها به روش تی وابسته و آزمون کوواریانس تحلیل شد. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هم آموزش غیرخطی و هم آموزش خطی باعث بهبود معنی دار تعادل ایستا و پویای دختران 7 تا 9 ساله گردید (05/0 P ≤ ). دیگر نتایج حاکی از تفاوت معنی دار بین گروه آموزش غیرخطی و اموزش خطی در تعادل ایستا و پویا بود و شرکت کنندگان گروه آموزش غیرخطی دارای تعادل ایستا و پویای بهتر بودند. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در مدارس در بهبود تعادل ایستا و پویای دانش- آموزان دختر تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می باشد.

با وجود مشخص شدن ارتباط بین فراهم سازهای رشدی و شایستگی حرکتی واقعی کودکان، این ارتباط درباره شایستگی حرکتی ادراک شده، هنوز بررسی نشده است. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط بین فراهم سازهای رشدی با شایستگی حرکتی ادارک شده در کودکان پیش دبستانی بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه تحقیق شامل 192 نفر از کودکان و والدین شان از مراکز پیش دبستانی بودند. از پرسشنامه فراهم سازهای رفتار حرکتی برای کودکان مدرسه و مقیاس تصویری شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان، برای گردآوری داده ها استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون نشان داد مولفه فراهم ساز مواد بازی پیش بین کننده شایستگی حرکتی ادراک شده مهارت های جابجایی می باشد؛ مولفه های فراهم ساز ویژگی های خانه و ویژگی های مدرسه پیش بین کننده شایستگی حرکتی ادراک شده مهارتهای توپی می باشد؛ مولفه های فراهم ساز مواد بازی، ویژگی های خانه، و ویژگی های مدرسه پیش بین کننده شایستگی حرکتی ادراک شده کل مهارت های حرکتی می باشد. درکل، یافته ها بیانگر آن است که فراهم سازهای رشدی نقش مهمی در شایستگی حرکتی ادراک شده مهارت های حرکتی بنیادی کودکان پیش دبستانی دارند. بنابراین، پیشنهاد می شود جهت ترفیع شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان پیش دبستانی و دستیابی به پیامدهای مطلوب آن، والدین و مربیان توجه بیشتری بر برخی فراهم سازهای رشدی مانند ویژگی های خانه و مدرسه، و مواد بازی داشته باشند.

هدف پژوهش حاضر ارزیابی نقش عوامل کینماتیکی در پیش بینی عملکرد حرکتی کودکان ژیمناست 12-10 سال با بررسی اثر انسداد تحت فشار می باشد. نمونه آماری پژوهش را 40 نفر ژیمناست دختر ماهر با دامنه سنی 12-10 سال تشکیل دادند که به صورت دردسترس انتخاب شده و عملکرد حرکتی آنها (اجرای زنجیره ای از حرکات زمینی ژیمناستیک) پس از ارزیابی برخی متغیرهای کینماتیکی (دامنه حرکتی و حس وضعیت مفصل) در دو شرایط اجرایی کم فشار و پرفشار توسط دو داور و یک مربی ژیمناستیک سنجش و ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (رگرسیون خطی) در نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که عوامل کینماتیکی در شرایط فشار روانی بالا می تواند عملکرد حرکتی ژیمناست ها را پیش بینی کند. پس می توان نتیجه گرفت عوامل کینماتیکی ممکن است نقش بسزایی در پیش بینی عملکرد حرکتی ژیمناست ها در شرایط تحت فشار روانی داشته و آن را دستخوش تغییر کند.

این پژوهش با هدف تعیین اثر حمایت خودمختاری بر یادگیری تکلیف پرتاب از بالای شانه دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که طی آن 54 دانش آموز مقطع ابتدایی از یک مدرسه در شهرستان آستانه اشرفیه به صورت در دسترس انتخاب و از آنان خواسته شد تا به صورت میدانی، تکلیف پرتاب با دست غیر برتر به سمت هدفی متشکل از چندین دایره روی دیوار را فراگیرند. این کودکان پس از پیش آزمون دریکی از ۳ گروه انتخاب مرتبط با تکلیف (کنترل زمان مشاهده فیلم آموزشی)، انتخاب غیر مرتبط با تکلیف (کنترل رنگ توپ) و گروه همتاشده قرار گرفتند. متعاقباً، شرکت کنندگان در مرحله اکتساب شرکت کردند (پنج بلوک ده کوششی) و یک روز پس ازآن در آزمون های یادداری و انتقال نیز شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه در پیش آزمون، یادداری و انتقال و همچنین از تحلیل واریانس مرکب در مرحله اکتساب استفاده شد. بررسی و تحلیل عملکرد این کودکان نشان داد که گروه دارای حق انتخاب مرتبط با تکلیف (019/0 =p) و گروه دارای حق انتخاب غیر مرتبط با تکلیف (002/0 =p) توانستند در مرحله یادداری اجرای بهتری در مقایسه با گروه همتاشده داشته باشند. بااین وجود، در مرحله انتقال تنها گروه انتخاب مرتبط با تکلیف توانست اجرای بهتری در مقایسه با گروه همتاشده داشته باشد. (017/0 =p). این گونه به نظر می رسد که حداقل برای کودکان، انتخاب های مرتبط با تکلیف می تواند هر دو اثر مثبت اطلاعات محور و انگیزش محور را داشته باشد.

هدف: تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثر بخشی رویکرد یادگیری ترکیبی و آموزش حضوری سنتی بر پیشرفت ریاضی و بهبود نگرش معلمان ابتدایی شهر قدس انجام شد. روش شناسی: تحقیق حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی معلمان ابتدایی شهر قدس تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 66 معلم ابتدایی داوطلب که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. از یک آزمون پیشرفت ریاضیات توسعه یافته توسط محقق و مقیاس نگرش داتون استفاده شد. شرکت کنندگان در یادگیری ترکیبی نیز پرسشنامه ای را که توسط محقق توسعه داده شده بود، درباره درک خود از یادگیری ترکیبی تکمیل کردند.. به منطور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد(p<0.005). نتایج: نتایج نشان داد اثر روش یادگیری ترکیبی و آموزش حضوری سنتی بر پیشرفت ریاضی و بهبود نگرش های معلمان ابتدایی معنی دار بود(p<0.001). میانگین نمرات متغیرهای پیشرفت ریاضی و نگرش معلمان در گروه روش یادگیری ترکیبی (p<0.001) و گروه روش یادگیری سنتی (p<0.001) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود؛ با این حال بین گروه های آزمایش تفاوت معناداری مشاهده شد(p<0.001). شرکت کنندگانی که در قالب یادگیری ترکیبی ثبت نام کرده اند در پس آزمون نگرش های بهتری نسبت به معلمان در آموزش حضوری سنتی داشتند، اما هیچ تفاوت برای پیشرفت ریاضی یافت نشد. نتیجه گیری: شرکت کنندگان در شرایط یادگیری ترکیبی، انعطاف پذیری ساختار دوره و کنترل بر سرعت آموزشی را ارزشمند می دانند، اما بیان می کنند که مدیریت زمان و کاهش حضور فیزیکی مربی چالش هایی هستند. این یافته ها عناصر مهمی را پیشنهاد می کنند که هنگام طراحی دوره های آموزشی ترکیبی باید در نظر گرفته شوند.  

هدف از این تحقیق بررسی اثر دستورالعمل های کانون توجه بر کارامدی عضلانی و عملکرد حرکتی افراد ماهر بود. طرح تحقیق پیش آزمون- پس آزمون، 30 گلف باز ماهر مرد با دامنه سنی 28 تا 32 سال به صورت داوطلبانه انتخاب، و به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفری توجه بیرونی، درونی و کنترل قرار گرفتند. شرکتکنندگان در پیش آزمون، به اجرای 20 کوشش ضربه گلف پرداختند؛ و همچنین EMG عضلات دلتوئید، تحت کتفی و درون گرداننده گرد نیز ثبت گردید. مداخله در 3 روز متوالی انجام گرفت که در هرروز، آزمودنی ها 20 ضربه گلف را اجرا کردند و همچنین هم زمان با اجرای ضربات EMG عضلات نیز ثبت گردید. بعد از اتمام جلسات تمرین، پس آزمون ضربه گلف در 20 کوشش مشابه با پیش آزمون اجرا گردید. همچنین در مرحله پس آزمون مشابه با پیش آزمون EMG عضلات دلتوئید، تحت کتفی و درون گرداننده گرد نیز ثبت گردید. دادهها به روش تحلیل واریانس مرکب تحلیل شد. نتایج در بخش رفتاری نشان داد که بین دقت ضربه گلف در گروه های تحقیق تفاوت معناداری وجود دارد؛ که این تفاوت ها به نفع گروه توجه بیرونی بود. همچنین نتایج این تحقیق در بخش نوروفیزیولوژیکی نشان داد که از بین گروه های تحقیق گروه کانون توجه بیرونی منجر به کاهش معناداری در میانگین فعالیت عضلات شد که این کاهش نتیجه در اقتصاد بیشتر حرکت و روان تر بودن حرکت می دهد. این پژوهش نشان می دهد که در هر دو بخش رفتاری و نوروفیزیولوژیکی یک استراتژی کانون توجه بیرونی می تواند جهت بهبود دقت ضربه و کاهش فعالیت الگوی عضلانی در افراد ماهر مفید و مؤثر باشد.