مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان دختر 7 تا 9 سال
آرشیو
چکیده
مقدمه و هدف: مطابق با دیدگاه سیستم های پویا؛ فرآیند یادگیری، پیشروی خطی مداوم رفتار نیست بلکه تغییرات ناگهانی و غیرمداوم در طول زمان است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش اموزان دختر 7 تا 9 سال بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، از بین دانش آموزان دختر 7 تا 9 ساله شهر تهران، 30 دانش آموز دختر به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه آموزش غیرخطی و آموزش خطی گرفتند. در مرحله پیش آزمون، تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان مطابق با دستورالعمل آزمون MABC-2 اندازه گیری شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه ها به اجرای تمرین مورد نظر در هشت هفته و هر هفته 3 جلسه پرداختند. بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان مجددا اندازه گیری شد. داده ها به روش تی وابسته و آزمون کوواریانس تحلیل شد. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هم آموزش غیرخطی و هم آموزش خطی باعث بهبود معنی دار تعادل ایستا و پویای دختران 7 تا 9 ساله گردید (05/0 P ≤ ). دیگر نتایج حاکی از تفاوت معنی دار بین گروه آموزش غیرخطی و اموزش خطی در تعادل ایستا و پویا بود و شرکت کنندگان گروه آموزش غیرخطی دارای تعادل ایستا و پویای بهتر بودند. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در مدارس در بهبود تعادل ایستا و پویای دانش- آموزان دختر تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می باشد.Comparison of the effect of linear and non-linear pedagogy on static and dynamic balance of girls students aged 7 to 9 years
Introduction & Purpose: In line with the view of dynamic systems; the learning process is not a continuous linear progression of behavior but a sudden and discontinuous change over time. Thus, the purpose of current study was to examine comparison of nonlinear and linear pedagogy on static and dynamic balance in female student 7 to 9 years. Methodology: In semi-experimental study with pre-post test phases, among 7 to 9 year old female students in Tehran, 30 female students were selected by available methods and located non-linear and linear pedagogy groups. In the pre-test phase, the static and dynamic balance of the participants was measured according to the MABC-2 test instructions. After the pre-test phase, the groups performed the exercise in eight weeks and 3 sessions per week. Immediately after the last training session, the static and dynamic balance of the participants was measured again in the post-test phase. Data analyzed with paired t test and covariate. Results: The results indicated that both nolinear pedagogy and both linear pedagogy had significant effect on static and dynamic balance of girls 7 to 9 years. Other results indicated that there was significant difference between nonlinear and linear pedagogy in static and dynamic balance and participants in nonlinear groups had better static and dynamic balance. Conclusion: In general, the results of the current study emphasize the importance of nonlinear education in schools in improving the static and dynamic balance of female students and the results are a confirmation of the constraint-led approach.
تبلیغات
