وضعیت سیاسی ـ اجتماعی جهان اسلام در دوران میانی در شرایطی قرار گرفت که در خلال آن امنیت به اصلی ترین مفهوم در توجیه سیاست تغلب و استیلا تبدیل شد. در این دوره و بنا بر نیازهای سیاسی ـ اجتماعی، جریان های فکری متفاوتی ظهور کردند که در یک محور اساسی با هم اشتراک داشتند و آن توجیه گری حکومت مطلقه بر اساس مفهوم امنیت و ضرورت دوری از هرج و مرج بود. چنین دریافتی از سیاست و حکومت به حدی در مسیر افراط قرار گرفت که اصول اساسی مورد تأکید اسلام در سیاست یعنی عدالت، برابری و اخلاق کاملاً به حاشیه رانده شد. اندیشمندان متعددی از نحله های فکری مختلف نماینده چنین تفکر سیاسی بودند. در این مقاله، ضمن بررسی زمینه ها و علل ظهور این وضعیت، ویژگی های اساسی برداشت غالب از امنیت بررسی شده و آراء برخی از اندیشمندان همچون امام محمدغزالی، ابن ولید طرطوشی و خواجه نظام الملک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر اساس استدلال نویسنده، اندیشه اسلامی در دوره میانه چه در قالب سیاست نامه و چه در قالب شریعت نامه، با هدف برقراری نظم، اقتداری مطلق به سلطان می بخشید و حفظ دیانت را به عنوان یکی از وجوه مهم تأمین امنیت، در سایه این اقتدار میسر می دانست. بنابراین سلطان گرچه بنابر نص دین مشروع نبود؛ اما به واسطه حفظ دین، از سوی علما لازم الاتباع قلمداد می شد.
تا کنون ادعاهای گوناگون درباره تاثیر هزینه های دفاعی بر عملکرد اقتصادی کشورمان مطرح بوده است . در چند تحقیق انجام شده ، تاثیر این هزینه ها بر رشد اقتصادی کشور مورد بررسی قرار گرفته است . بنابراین اطلاعات در دسترس ، تا کنون به تحلیل رفتار بودجه ای دولت با تمرکز بر هزینه های مزبور در ایران نپرداخته است . مقاله حاضر که بر مبنای دستاوردهای تحقیقی مستقل در این زمینه تهیه شده است ، درصدد تحلیل مقداری جایگاه امور دفاعی در رفتار بودجه ای دولت می باشد . برای این تحلیل ، چهار فرضیه متضمن تفاوت یا انطباق اهداف عملی و اهداف برنامه ای ، مقایسه سهم امور دفاعی در دوران جمهوری اسلامی ، آسیب پذیری اعتبارات دفاعی ، و رابطه جانشینی در میان امور دفاعی و آموزش بهداشت مورد آزمون قرار گرفته اند و در پایان ، نتایج مقدماتی این آزمونها ارائه شده است .