ارزیابی عناصر مختلفگردشگری در مقاصد مختلفبه امری ضروری مبدل شده است، درنتیجه ارزیابی این عناصر باعث تخصیص بهینه منابع به برنامه های توسعه ای میشود، گردشگری روستایی یکی از نیروهای اصلی درزمینه بهبود و رشد اقتصادی روستاها محسوب میشود. در چنین شرایطی، ارزیابی زنجیره تأمین گردشگری روستایی بهمثابه یکی از مهمترین استراتژیها برای توسعه یکروستا مطرح میشود. ارزیابی زنجیره تأمین گردشگری به این موضوع میپردازد که چگونه یک محصول گردشگری تولید میشود و چه هنگام و از چه طریقی بهدستگردشگران می رسد و بازخورد آن چیست . ب اوجود اهمیت غیرقابل رد این موضوع مطالعه در حوزه زنجیره تأمین گردشگری و ارزیابی عملکرد آن در ایران هنوز صورت نگرفته است. مطالعه حاضر به ارزیابی زنجیره تأمین گردشگری روستایی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها 5 می پردازد . این پژوهشدر روستای مصر، در سال 1394 با هدفارزیابی زنجیره تأمین گردشگری و ارائه راهکارهایی جهتبهبود و ارتقای آن انجام شده است. نتایج نشان داد در روستای مصر پنج عامل حمل ونقل، اطلاعات بازدیدکننده، اقامت، زیرساخت ها و جاذبه ها دارای عملکرد مناسب و سه عامل خدمات پذیرایی، تفریح و سرگرمی و امکانات خرید عملکرد نامناسبی در زنجیره تأمین گردشگری روستای مصر دارند.
در این مقاله ارزش حفاظتی آثار باستانی طاق بستان و متوسط تمایل به پرداخت افراد برای بازدید از این مکان را با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط و پرسشنامه انتخاب دو گانه دو بعدی در تابستان 1390 محاسبه و اندازه گیری نمودیم. برای اندازه گیری میزان تمایل به پرداخت از مدل لاجیت و برای برآورد پارمترهای مدل از روش حداکثر راست نمایی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد متوسط تمایل 1 تومان است. /842/400/ 460 تومان و ارزش حفاظتی آن 000 / به پرداخت افراد برای بازدید از این مکان 6 نتایج نشان می دهد مبلغ پیشنهادی، سطح درآمد، تعداد مراجعه به این مکان، محل زندگی از متغییرهایی می باشند که بر رد یا قبول پیشنهاد موثر می باشد
کشور ایران با وجود برخورداری از جاذبه های متنوع، سهم ناچیزی از درآمد صنعت گردشگری را به خود اختصاص داده است. توسعه صنعت گردشگری ایران از منظر رشته های مختلف علمی تحلیل شده است. در پژوهش حاضر از منظر سیاست گذاری عمومی و با تأکید بر مفهوم مرجعیت، توسعه نیافتگی صنعت گردشگری ایران مورد بررسی قرار گرفت. مرجعیت سیاست های بخش گردشگری در قالب برنامه های پنج ساله توسعه بررسی گردید. بر اساس یافته های پژوهش، مرجعیت سیاست های گردشگری، تعریفی روشن از جایگاه بخش گردشگری در ایران ارائه نمی کند، خواست و انتظارهای مسئولان از صنعت گردشگری به خوبی تبیین نشده و نگاه همه جانبه به بخش های مختلف صنعت گردشگری وجود ندارد. در نتیجه ابهام مرجعیت بخش گردشگری، بر فرایند تدوین، اجرا و ارزیابی سیاست ها تأثیر گذاشته و موجب عدم تحقق اهداف توسعه گردشگری شده است.
هدف اصلی این پژوهش یافتن راهکارهای گفتمانی است که مدیران و نخبگان کشور در
حوزه صنعت گردشگری ایران، از طریق آنها به گفتمان گردشگری مشروعیت داده و یا از آن
مشروعیت زدایی کرده اند. هدف فرعی این پژوهش یافتن تفاوت میان مشروعیت در گفتمان
مدیران و نخبگان دولتی و غیردولتی در این حوزه، می باشد. در این پژوهش سخنرانیها و
مصاحبه های مدیران و نخبگان کشور درباره صنعت گردشگری در ایران، به روش تحلیل گفتمان
انتقادی ونلیوون( 2008 )، توصیف و تحلیل شده است. فرآیند تهیه پیکره داده ها بدین صورت بوده
که ابتدا واژه ""گردشگری"" در موتورهای جستجوگر اینترنتی، جستجو شده و سخنرانیها و
مصاحبههایی که مرتبط با موضوع و قابل تحلیل بودهاند؛ گردآوری و در مجموع 70 مقاله یافت
شد و 23 مورد آن به صورت هدفمند انتخاب و بررسی گردید. هر دو گروه مدیران و نخبگان
دولتی و غیردولتی به تعامل مثبت با دنیا و وضعیت امنیت در کشور مشروعیت داده اند اما از
وضعیت زیرساختهای گردشگری و وجود تبلیغات سوء علیه کشور مشروعیت زدایی نموده اندد.
بخش دولتی موافق حضور بخشی خصوصی در این حوزه، به شرط نظارت بر خدمات دفاتر
مسافرتی است. در صورتی که غیردولتیها خواهان کم کردن نقش دولت در این حوزه می باشند.