فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۵۲۱ تا ۵۴۰ مورد از کل ۱٬۰۵۴ مورد.
غالب شاعر ی توانا
حوزه های تخصصی:
بازوال پذیرفتن شکوه واقتدارامپراطوری بابری درهند وروبه کاهش نهادن حشمت وعظمت دولت صفویه درایران سبک هندی رواج واعتبار پیشین خودراازدست داد ودوران طلایی اش به سرآمد.آخرین گوینده ای که به این شیوه سخن گفت وباسرودهای رنگین خود عرصه ادب پایان دوره تیموریان رامزین نمود وآنازیکنواختی ملال انگیزمدیحه سرایان درباری بیرون آوردوتوانی تازه بخشیدشاعر تواناغالب دهلوی است.غالب با تسلطی که برملک سخن پارسی داشته است توانسته ساختاراشعارش راازرهگذر هماهنگی وتناسب عواطف واحوال روحی بازبان وواژگانی که به طورآگاهانه یاناآگاهانه ازآنهاسودجسته انسجام ووحدت بخشد.
زبان و ادبیات فارسی در کشورهای دیگر
حوزه های تخصصی:
بررسی و چاپ آثار شیخ سعدی در تاجیکستان
حوزه های تخصصی:
نام سعدی همچون دیگر شاعران ایرانی چون رودکی، فردوسی، ناصرخسرو، عمر خیام و.... برای افراد تاجیک چه خاص و چه عام آشنا و گرامی است. چنانکه هر کس که به فرارود سفر میکند این حقیقت را میبیند و تایید خواهد کرد که این امر هم ریشهای توانا که سخنان نغز و پرمغز سعدی بوده است داشته و هم واسطهای کارساز که در پی کوششهای مصرانه سعدی دوستان و سعدیپژوهان آن دیار چون علامه صدرالدین عینی، استادان عبدالسلام دیهاتی، سیدرضا علیزاده، عبدالغنی میرزایف و... بوده است. این مقاله به بررسی آثار و ترجمههای شیخ سعدی در تاجیکستان میپردازد.
((سلاطین و امراء و شعر فارسی)) خلاصه ای از سخنرانی مهاراجه سرکشن پرشاد بهادر یمین السلطنه متخلص به شاد
حوزه های تخصصی:
کتابی است مشتمل بر زندگینامه چهل و یک پادشاه و پانزده امیر شاعر(پانزده پادشاه و ده امیر هندی)که نخست بصورت خطابه در جلسه مورخ 19 ربیع الاول سال 1346 ه .ق شعبه جامعه معارف در حیدر آباد دکن در پنجاه و شش صفحه بقطع رقعی و طبع سنگی انتشار یافته است . مهاراجه سرکشن پرشاد صدر اعظم سابق دکن از دانشمندان بنام هندوستان و علاقه مندان به زبان فارسی است و در شعر شاد تخلص میکند. وی در پایان رساله مزبور می نویسد که: ((درآخر چند شعر از دیوان فارسی خودم هم عرض می کنم‘شما میدانید که خانواده من علاقمند به فارسی بوده و جدم راجه راجایان مهاراجه چند و لعل در فارسی صاحب دیوان است ‘ من هم ارثأ عاشق فارسیم.
گزارش کنفرانس سالانه استادان زبان فارسی در هند (قند پارسی در دارالسلام بنگاله)
منبع:
بخارا آذر ۱۳۷۷ شماره ۳