کتابی است مشتمل بر زندگینامه چهل و یک پادشاه و پانزده امیر شاعر(پانزده پادشاه و ده امیر هندی)که نخست بصورت خطابه در جلسه مورخ 19 ربیع الاول سال 1346 ه .ق شعبه جامعه معارف در حیدر آباد دکن در پنجاه و شش صفحه بقطع رقعی و طبع سنگی انتشار یافته است . مهاراجه سرکشن پرشاد صدر اعظم سابق دکن از دانشمندان بنام هندوستان و علاقه مندان به زبان فارسی است و در شعر شاد تخلص میکند. وی در پایان رساله مزبور می نویسد که: ((درآخر چند شعر از دیوان فارسی خودم هم عرض می کنم‘شما میدانید که خانواده من علاقمند به فارسی بوده و جدم راجه راجایان مهاراجه چند و لعل در فارسی صاحب دیوان است ‘ من هم ارثأ عاشق فارسیم.
