در این مقاله، نسخة خطی فارسی کتابخانه حکومت آندهراپرادش حیدرآباد هند معرّفی میشود، نخست مشخّصات صوری نسخه، یعنی نام مولّف و کاتب، زمان تالیف و کتابت، تعداد و اندازة اوراق و آغاز و انجام نسخه ذکر میشود؛ آنچه معمول مندرجات فهرست نسخ خطی است. آنگاه، محتوای نسخه که در مباحث صرف و نحو و معانی و بیان و بدیع فارسی و معانی ثانویه حروف که در پنج فصل رقم خورده است، بررسی میشود. به نگرش عمومی او در باب بلاغت و تقسیم بندی او در این باب اشارت میرود و بعضی مشترکات و تفاوتها را یادآور میشود. اعلام و کتبی که در این نسخه به آنها اشارت رفته و یا به مطالب آنها استناد شده؛ همچنین، نام شاعرانی که به شعر آنها استشهاد گشته، استخراج میشود و سرانجام، با استنتاج نهایی و برشمردن ویژگیهای محتوایی و ارزش کتاب، مقاله به پایان میرسد.
«گونه شناسی» شناخت کاربردهای زبان فارسی است درحوزه های جغرافیایی و دوره های مختلف، و تطبیق آن با متون فارسی. با سنجش مقوله های مختلف زبانی و بیانی هرمتن با متون دیگر می توان به مجموعه ای از همخوانی ها دست یافت،که همین همخوانی ها اساس کار درگونه شناسی است. بنا براصل گونه شناسی، هردست نوشت ویژگیهای زبانی و فرهنگی حوزه خویش را دارد و درصورت آمیزش آنها، ویژگیهای سبکی هرکدام از دست نوشته ها از آن ها گرفته می شود واصالت متن نهایی نیز مخدوش می گردد.
«شدت رواج واژگانی» نیز عامل دیگری است در تعیین تشابهات و تفاوت های حوز ه های زبانی متون کهن.