فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۸٬۴۸۱ تا ۸٬۵۰۰ مورد از کل ۱۱٬۲۵۱ مورد.
راز جهان پوشیده نیست
بحث کتاب شناسی: چند نکته درباره یک مقاله عظیم پس از باب و پیش از ازل
منبع:
گوهر خرداد ۱۳۵۷ شماره ۶۳
حوزه های تخصصی:
تأثیر شعر وادب
منبع:
اخگر دی ۱۳۲۷ شماره ۳۴
حوزه های تخصصی:
جشن نامه زین العابدین مؤتمن: نگاهی به زندگی و آثار استاد زین العابدین مؤتمن
منبع:
بخارا مهر ۱۳۸۳ شماره ۳۸
علم قافیه
منبع:
اخگر مهر ۱۳۲۵ شماره ۱۲
حوزه های تخصصی:
فرهنگ نمای واژه های حافظ
تصویر شاهد آزادی در شعر فرخی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
ابوالحسن نجفی، مؤسسِ زبان شناسیِ ایرانی در حوزه وزن شعر فارسی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
امروزه وزن شناسی (metrics) یکی از مباحثِ عمده واج شناسی محسوب می شود و تحقیقات بسیاری در این حوزه صورت می گیرد. زبان شناسان و نظریه پردازان بزرگی چون رومان یاکوبسون، تروبتسکوی، موریس هله، بروس هیز، کیپارسکی، نایجل فب و بسیاری دیگر مقاله ها و آثار پژوهشی مهمی در این حوزه به رشته تحریر درآورده اند، اما در گروه هایِ زبان شناسی ایران معمولاً توجه چندانی به این رشته نمی شود. بحث توصیف وزن شعر در دانشگاه های ایران عمدتاً از موضوعاتِ گروه های ادبیات فارسی است که در آنجا نیز استادانِ وزن شعر فراتر از مطالب شمس قیس و خواجه نصیر نمی روند و نهایتاً چیزی جز مفهوم «هجا» به مباحث آنان نمی افزایند! در ایران نخستین جوانه های عروض علمی از بین زبان شناسان و از درون گروه های زبان شناسی سربرآورد که متأسفانه این جریان به رغم فواید و پیش رفت های بسیاری که داشت، به هردلیل، ادامه نیافت و پس از کمتر از یک دهه متوقف شد و در کمتر گروه زبان شناسی بدان پرداخته شد. نخستین بار در سال های آغازین دهه پنجاه بود که ابوالحسن نجفی (1394-1306)، به دعوتِ دکتر هرمز میلانیان، تدریس وزن شعر به شیوه جدید را به دانشجویان رشته زبان شناسی دانشگاه تهران آغاز کرد، و به دنبال همان کلاس ها بود که توانست مقاله بسیار مهم «اختیارات شاعری» (1352) را منتشر سازد (نجفی، 1390: 183-180)
باز هم درباره بنی آدم
حوزه های تخصصی:
در حق متن ترجمان البلاغه
حوزه های تخصصی:
نقد و بحث بر کتاب مجمل التواریخ و القصص: تصحیح شادروان استاد ملک الشعراء بهار
منبع:
گوهر مهر ۱۳۵۴ شماره ۳۱
حوزه های تخصصی:
ما همه فقط می نویسم
حوزه های تخصصی:
توصیف و تحلیل مضمون قربانی در اشعار بیدل(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
قربانی مضمون مشترک اسطوره، دین، عرفان و ادبیات است. این عمل آیینی همواره در جوامع انسانی به منظور قرب و نزدیکی خدا/ خدایان و یا جلوگیری از خشم او/ آنان صورت می گرفته است. در برخی ایام و نزد برخی ملل، گاهی انسان ها قربانی می شدند و شگفت آنکه گاهی خود قربانی با رغبت به این کار تن می داد. قربانی انسانی با آمدن ادیان الهی از میان رفت، امّا این مضمون در دامن عرفان اسلامی به گونه ای بدیع بازتولید شد. بیدل دهلوی شاعر مسلمان هندی گرچه به عارف بودن شهرت نیافته، اما نوعی بینش عرفانی در اشعارش به چشم می خورد. وی شکلی خاص از مضمون قربانی را در اشعارش پرورانده، امّا این موضوع تاکنون در شعر و اندیشه ی او مورد بررسی قرار نگرفته است. نویسندگان مقاله ی حاضر در اشعار بیدل به بررسی این مسأله، استخراج و طبقه بندی شواهد و تحلیل آنها پرداخته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که بیدل، از قربانی و ملزوماتش 53 بار بهره گرفته و در این میان، چشم قربانی و کیفیات خاص آن، بیشترین بسامد را در اشعار او داشته است. در حوزه ی مضامین، بیدل سه ویژگی حیرت، اخلاص و یکرنگی، و تسلیم و رضا را در قربانی (عموماً در چشم قربانی) برجسته تر و چشمگیرتر دیده است.
یک قاعده شعری
منبع:
مهرسال اول ۱۳۱۲ شماره ۵
حوزه های تخصصی:
از پشت منشور شفاف
حوزه های تخصصی: