مریم سلیمانی

To date, controversy among scholars exists on whether or not teachers should react to EFL learners' written grammar errors. This study investigated the effect of three feedback types (i.e., selective, comprehensive, and the one recommended by Truscott (1999), that is, no correction) with regard to possible improvements in accuracy in the writings of a total of 66 elementary EFL learners. It, further, sought whether such an effect would last in the long run. During 11 weeks, selected global (e.g., past tense, countable/uncountable, and comparative adjectives) and all grammar errors in the written pieces of the subjects in two treatment groups ( n= 22 in each) were reacted through coded underlining. However, in line with Truscott, the only reaction participants in the third group ( n= 22) received were comments such as great, good, ok, etc.. Analysis of the written pieces in the immediate and delayed post tests  revealed that selective feedback had a significantly more positive influence on learners' accurate use of selected grammatical structures  both in the short and in the long run. The implications are discussed in terms of effective guidelines for teaching writing in EFL contexts. Keywords: Comprehensive feedback; Selective feedback; No correction; Writing accuracy   تصحیح گرامر از نوع بازخورد انتخابی در مقایسه با بازخورد جامع در آموزش نگارش: شواهد متقابل بر دیدگاه تروسکات امروزه در خصوص اینکه آیا  معلم باید به اشتباهات دستوری زبان آموزان  در نگارش باخورد اصلاحی داشته باشد یا نه، در میان پژوهشگران اختلاف نظر وجود دارد. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سه نوع بازخورد اصلاحی( انتخابی، جامع، و نوع توصیه شده توسط تروسکات (1999)،  که بازخورد بدون اصلاح میباشد) بر امکان بهبود  در دقت در نگارش 66  زبان آموز مبتدی انجام شده است. علاوه بر این، این پژوهش به بررسی این تاثیر احتمالی دردراز مدت نیز پرداخته است. در طول 11 هفته،  ساختار های انتخاب شده ( صفات مقایسه ای، اسامی قابل شمارش / غیر قابل شمارش، و زمان گذشته) و تمامی اشتباهات دستور زبان در متن های نوشته شده توسط زبان آموزان در دو گروه تحت بررسی (22 نفر در هر گروه)، از طریق خط تاکید کدگذاری شده مورد بازخورد قرار گرفت. با وجود اینکه، مطابق با نظر تروسکات، تنها عکس العملی که زبان آموزان در گروه سوم (22 نفر) دریافت کردند، نظراتی مانند عالی،  خیلی خوب، خوب، و غیره بود. تجزیه و تحلیل متن های نوشته شده درپس آزمون فوری و تاخیری نشان داد که بازخورد از نوع انتخابی تاثیر مثبت تری در استفاده دقیقتر زبان آموزان از ساختارهای دستوری، هم در کوتاه مدت و هم در دراز مدت بوده داشت. کاربردهای این تحقیق در قالب دستورالعمل های موثر برای آموزش نگارش  زبان خارجی مورد بحث قرار گرفته است. واژگان کلیدی:  بازخورد انتخابی،  بازخورد جامع، عدم بازخورد ، دقت در نگارش