ابوالفضل کرمی

هدف: هدف اصلی از انجام این پژوهش تدوین الگو رضایت جنسی بر اساس فاکتورهای شناختی، اجتماعی، اخلاقی است و روشن شدن اهمیت این فاکتورها در بهبود و ارتقا کیفیت رضایت رابطه جنسی سالم تر افراد می باشد. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی، معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل ۳۰۰ نفر (۱۲۹مرد و ۱۶۱ زن) متاهل و مجرد که تجربه رابطه جنسی را داشته اند و از تحصیلات دیپلم تا دکتری را شامل می شدند بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه رضایت جنسی، پرسشنامه دشواری های تنظیم، پرسشنامه رابطه جنسی، پرسشنامه مقیاس تمایز یافتگی، پرسشنامه اعتماد در روابط بین فردی و پرسشنامه عدالت اخلاقی به دست آمد. کلیه اطلاعات بدست آمده از این پژوهش به وسیله نسخه ۲۲ نرم افزار SPSS براساس شاخص های آمار توصیفی مانند فراوانی، میانگین و انحراف معیار تجزیه و تحلیل گردید و روش تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد رضایت جنسی با رابطه جنسی اشتراکی با توجه به مقدار ۴۲۷/۰با دشواری تنظیم هیجانی به مقدار ۲۵۸/۰، با تمایز یافتگی به مقدار ۲۴۳/۰ ، اعتماد در رابطه بین فردی به مقدار ۲۶۹/۰، عدالت اخلاقی به مقدار ۱۷۵/۰ با رضایت جنسی دیده می شود. نتیجه گیری: ابعاد فردی و بین فردی انسان ها روی رضایت جنسی می تواند تاثیرگذار باشد. پیشنهاد می شود آموزش های لازم با توجه به ابعاد مختلف انسانی به شکل الگویی که تمرکز آن روی مسائل شناختی، روابط بین فردی و بعد اخلاقی است صورت گیرد و شرایطی برای ارتقا رضایت جنسی و تداوم آن در محیطی امن و سالم مهیا شود تا به تداوم این مسیر کمک کند.

زمینه و هدف: مسئله گذر از جامعه سنتی به جامعه مدرن از پایان جنگ جهانی اول تا به امروز یکی از مباحث اصلی جامعه شناسی بوده است. هدف از تحقیق حاضر، ساخت و استاندارد سازی پرسشنامه گرایش به مدرنیته با تحلیل عوامل و سنجش روایی و پایایی آن بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت از همه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 98-1397 دانشگاه های پیام نور در استان تهران بود. به همین منظور تعداد 895 از دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران در سال تحصیلی 97-98 ابزار طراحی شده را تکمیل کردند. بدین منظور، ابتدا مبانی نظری پژوهش های پیشین، مطالعه شد و سپس بر اساس حیطه های سازه مذکور که از مطالعه منابع به دست آمده بود، برای طراحی پرسشنامه اقدام شد. پس از بررسی روایی صوری و محتوایی سوالات ساخته شده در ارتباط با هر کدام از خرده آزمون ها و حذف سوالات نامناسب از آن، در مجموع 58 سوال برای اجرای نهایی بر روی نمونه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بوده اجرا شد. تحلیل مولفه های اصلی و به روش چرخش واریماکس و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ و بازآزمایی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص کفایت نمونه برداری (KMO) برابر با 828/0 و سطح معناداربودن مشخصه آزمون کرویت بارتلت نیز کمتر از 001/0 است. از مجموعه پرسش ها تعداد 5 عامل استخراج شد، که 2/48 درصد کل واریانس تبیین می شود. عامل یکم با ارزش ویژه 8/10 به اندازه 5/22درصد واریانس کل و در نهایت عامل پنجم با ارزش ویژه 4/2 در حدود 1/5 درصد واریانس کل متغیر ها را توجیه می کند. ضریب آلفای کرونباخ مولفه های پرسشنامه گرایش به نوگرایی بین 69/0 تا 90 بود که نشان دهنده اعتبار مناسب این ابزار است. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت پرسشنامه گرایش به مدرینته در دانشجویان از روایی و پایایی مناسبی جهت استفاده در پژوهش های آینده در ایران برخوردار است.

زمینه و هدف: ازدواج خوشبخت متشکل از عواملی مانند تعهد، احترام، صمیمیت، اعتماد و غیره است که در غیاب آن ها زندگی زناشویی با مشکلات جدی روبه رو می شود. هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری احساس خوشبختی بانوان براساس کیفیت رابطه زناشویی و اعتماد بین فردی با نقش میانجیگر صفات تاریک شخصیت بود. روش پژوهش: روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه بانوان متأهل شهر تهران در سال 1400 بود. حجم نمونه 448 نفر بود که با روش نمونه گیری به صورت در دسترس هدفمند انتخاب شدند که با پرسشنامه های احساس خوشبختی تقی زاده و شادمهری (1395)، رضایت زناشویی انریچ اولسون (2006)، اعتماد بین فردی رمپل و همکاران (2001) و صفات تاریک شخصیت جانسون و وبستر (2010) مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش تجزیه وتحلیل یافته ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها: تجزیه وتحلیل یافته ها نشان داد که مدل ساختاری پژوهش با داده های گردآوری شده برازش دارد و صفات تاریک شخصیت رابطه بین کیفیت رابطه زناشویی و اعتماد بین فردی با احساس خوشبختی بانوان را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می کند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان راهکارهای لازم در خصوص روابط زوجین با توجه به متغیرهای مورد بحث ارائه کرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیربازسازی شناختی به روش عقلانی، عاطفی، رفتاری بردلزدگی زناشویی زنان متاهل انجام پذیرفت. نمونه آماری این پژوهش شامل 30 زن واجد شرایط بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. دراین پژوهش ابتدا از بین مدارس راهنمایی دخترانه شهر نجف آباد، یک مدرسه به نام "شهید کافیان" به تصادف انتخاب شد. سپس در یک جلسه آموزش خانواده، طرح پژوهش برای مادران کلیه دانش آموزان (200 دانش آموز) معرفی وازداوطلبین ثبت نام به عمل آمد. سپس پرسشنامه دلزدگی زناشویی ((CBM درمورد متقاضیان اجراشد و از بین آنها 30 نفر که نمره بیشتری را در این آزمون کسب نمودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش وگواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به صورت هفتگی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش آزمون دلزدگی زناشویی بوده است. برای تحلیل داده های پژوهش ازشاخص ها وروش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس استفاده شد. باتوجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش بازسازی شناختی به روش عقلانی، عاطفی، رفتاری برکاهش دلزدگی زناشویی زنان به صورت کلی و هم در3بعد دلزدگی جسمانی، دلزدگی عاطفی و دلزدگی روانی موثر بوده است.

انجام و بهبود فرآیندهای سازمانی قویاً بستگی به توجه به نیازهای روانشناختی و انطباق آن ها با وظایف و مشاغل دارد. هدف اصلی این مطالعه دستیابی به میزان تأثیر عامل های اصلی شغل بر حالات اساسی روانشناختی کارکنان و تأثیر این حالات بر پیامدهای شغلی از طریق آزمون پیمایش تشخیص شغل (JDST) می باشد. بدین منظور 1000 نفر از کارکنان شرکت ملی نفت از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند که درنهایت با 757 پرسشنامه تحلیل ها انجام شد. نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین ابعاد اصلی شغل (تنوع مهارت، اهمیت وظیفه، هویت وظیفه، استقلال و پسخوراند)، حالات اساسی روانشناختی (تجربه معناداری شغل، تجربه مسئولیت پذیری شغل و تجربه آگاهی از نتایج) و پیامدهای شغلی (عملکرد و خشنودی شغلی) وجود دارد.

هدف: مطالعه رابطه بین طرح واره ناکارآمد با ابرازگری هیجانی و انعطاف پذیری شناختی، با نقش واسطه ای هوش هیجانی در شرایط قرنطینه خانگی ناشی از همه گیری کرونا، هدف این پژوهش بود. روش: به این منظور نمونه ای به حجم511 نفر از جامعه آماری دختران نوجوانان مدارس متوسطه دوم شهر تهران که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شدند. روش نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای بود. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسش نامه های طرح واره های ناکارآمد (یانگ، 1998)، ابرازگری هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و هوش هیجانی شرینگ. برای تعیین برازش مدل، از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. در ادامه، برازش مدل در سه سطح صورت گرفت: برازش مدل اندازه گیری، برازش مدل ساختاری و برازش کلی مدل. یافته ها: یافته های پژوهش با سطح معنی داری (5%) حاکی از آن بود که اندازه اثر مستقیم ابرازگری هیجانی بر طرح واره های ناکارآمد (329/0)، قوی؛ اندازه اثر ابرازگری هیجانی بر هوش هیجانی (194/0)، قوی؛ اندازه اثر مستقیم انعطاف پذیری شناختی بر طرح واره های ناکارآمد (107/0)، متوسط؛ اندازه اثر انعطاف پذیری شناختی بر هوش هیجانی (057/0)، متوسط و اندازه اثر هوش هیجانی بر طرح واره های ناکارآمد (105/0)، متوسط بود. هم چنین با توجه به اینکه مقادیر ارزش t برای رابطه میان متغیرهای ابرازگری هیجانی و طرح واره های ناکارآمد (765/11)، ابرازگری هیجانی و هوش هیجانی (181/10)، انعطاف پذیری شناختی و طرح واره های ناکارآمد (005/7)، انعطاف پذیری شناختی و هوش هیجانی (21/5) و هوش هیجانی و طرح واره های ناکارآمد (866/6)، بزرگتر از 96/1 بود نشان دهنده رابطه معنی دار بین این متغیرهاست. نتیجه گیری: مدل آزمون شده، مدلی مطلوب برای تبیین طرح واره های ناکارآمد در دختران نوجوان است.

نیروی انسانی یکی از سرمایه های اصلی سازمان است که در جهت نیل به اهداف سازمانی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. از این رو، سازمانها برای دستیابی به کارایی و اثربخشی مطلوب به دنبال گزینش افرادی شایسته هستند که از نظر توانایی، مهارت و ویژگیهای رفتاری و شخصیتی با شرایط احراز شغل مورد نظر در آن سازمان تناسب داشته باشند. تناسب شغل وشخصیت درنیروی انسانی کشور به طورکلّی و درمهندسان به طورخاص، آثاری از قبیل افزایش کارایی و اثربخشی، افزایش رضایت شغلی، افزایش هماهنگی و سازگاری با شغل، افزایش موفقیت شغلی، کاهش جابه جایی و ترک خدمت، کاهش فرسودگی کاری و در نهایت، بروز خلاقیتها را در بر دارد. در بررسی وضعیت موجود، شاید بتوان به جرئت گفت که حلقه مفقوده در فرایند گزینش و جذب تخصصی برای تصدی یک شغل، نبود الگویی ساختارمند و روشن برای ارزیابی میزان تطابق شخصیت یک فرد با حرفه مورد نظر است. این پژوهش که به منظور طراحی چنین الگویی به اجرا درآمده، پژوهشی کاربردی و از نوع کمّی توصیفی است و اساس آن نظرسنجی از خبرگان موضوع (ذینفعان اشتغال مهندسی) است که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. در این تحقیق رابطه بین 15 عرصه اشتغال مهندسان (جدا از اینکه چه رشته ای را خوانده اند) با شانزده تیپ شخصیتی معرفی شده درسنخ نمای مایرز بریگز (MBTI) بررسی شد. هر کدام از این تیپهای شخصیتی از ترکیب دو قطب در چهار بعد شخصیتی به دست آمده و در نهایت الگوی تیپ شناسی شخصیتی مطلوب شاغلان عرصه های مهندسی استخراج و تدوین شده است.

مقدمه: مسئله مشارکت و نگرش نسبت به قدرت واقتدارنظام سیاسی برای ثبات وتداوم هرنظام سیاسی اصلی اساسی است. مشروعیت سیاسی در تمام دوران های مختلف به صور گوناگون و به عنوان کیفیت حکومت حاکمان در ارتباط با افراد تحت حکومت مطرح بودهاست. پژوهش حاضربه منظور ارائه تحلیلی جامعه شناختی از رابطه بین مشارکت و مشروعیت و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن دربین گروه های اجتماعی شهربابل با استناد به دیدگاه های مشارکت، مشروعیت و بحران مشروعیت می باشد. روش: این تحقیق پیماشی و از نوع علی- مقایسه ای پس از وقوع است. یافته ها: بین مشارکت و مشروعیت رابطه معناداری وجود ندارد. اما بین گروه بندی اجتماعی (موقعیت اجتماعی گروه ها) با نگرش آن ها نسبت به مشروعیت نظام سیاسی ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین بین گروه بندی اجتماعی و گرایش به مردم سالاری ارتباط معناداری وجود دارد. یافته های نظری پژوهش نشان می دهد که گر چه می توان رابطه مستقیم متغیر مستقل (گروه بندی اجتماعی) را با متغیرهای وابسته (مشروعیت نظام سیاسی و گرایش به مردم سالاری) براساس تئوری های مشروعیت و بحران مشروعیت تبیین کرد اما متغیر مستقل (مشروعیت نظام سیاسی) رابطه مستقیمی با متغیر وابسته (مشارکت سیاسی) ندارد. بحث: داده های تحقیق حاکی از مشارکت بالای پاسخ گویان در انتخابات است در حالی که نمره پاسخ گویان به مشروعیت نظام سیاسی نسبتاً پایین است. بنابراین بین نگرش واقعی پاسخ گویان به مشروعیت نظام سیاسی، با رفتار ظاهری آن ها (مشارکت سیاسی) فاصله زیادی وجود دارد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیرات آموزش مهارت های زندگی با و بدون آموزش ذهن آگاهی بر میزان تفکر منطقی- تجربی، و افکار منفی جوانان دارای آسیب جسمی- حرکتی انجام شد. روش پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری، شامل دانش آموزان پسر با آسیب جسمی- حرکتی دوره متوسطه دوم مدارس استثنایی شهر تهران بود. نمونه پژوهشی، بدلیل حجم کم جامعه آماری، شامل همه افراد این جامعه در سال تحصیلی 1401-1400 می شد. با روش نمونه گیری هدفمند، 45 آزمودنی به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. گروه یک، آموزش مهارت های زندگی و گروه دو، آموزش مهارت های زندگی و آموزش ذهن آگاهی را دریافت نمود. گروه گواه، آموزشی دریافت نکرد. هر سه گروه، پیش و پس از دوره های آموزشی و یک ماه پس از پایان دوره ها، به پرسشنامه منطقی- تجربی اپشتاین و پاسینی (1999)، و پرسشنامه افکار خودآیند هالون و کندال (1980)، پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. مقایسه گروه ها نشان داد، که هر دو مداخله تاثیرات یکسانی بر توانایی منطقی، درگیری منطقی، توانایی تجربی و افکار منفی شرکت کنندگان گذاشته است. می توان گفت، هر دو مداخله آموزشی، منجر به تقویت سیستم های اندیشه ورزی منطقی و تجربی و کاهش افکار منفی می شود، که در مورد افراد با آسیب جسمی- حرکتی ارزشمند است.