داوود معنوی پور

هدف: این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی برنامه مداخله ایISTDP ،آموزش تن آگاهی وتلفیق این دو برافزایش نمره هوش انجام شد . روش:طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل بود که از مقیاس وکسلر برای سنجش هوش استفاده شداین مقیاس شش خرده مقیاس،استدلال ادراکی، حافظه ی فعال، سرعت پردازش،فهم کلامی،توانایی عمومی وچیرگی شناختی را شامل می شود ..جامعه آماری: جامعه پژوهش شامل ۲۰۷۶ نفر ازدانش آموزان دختر پایه نهم منطقه ۴ شهر تهران بود که در سال تحصیلی ۹۶-13۹۵مشغول به تحصیل بودند.نمونه آماری: در این پژوهش باز طریق فراخوان دعوت به شرکت در دوره های آموزشی، در مرحله ابتدایی ۶۰ نفر آزمودنی انتخاب که پس از مصاحبه تشخیصی اولیه ۴۵ نفر، به روش نمونه در دسترس مناسب جهت شرکت در دوره شناخته شدند در مرحله بعد افراد به صورت تصادفی در ۳ گروه آزمایش و۱ گروه کنترل جای گرفتند.به منظور تحلیل داده های جمعیت شناختی پژوهش حاضر در آمار توصیفی از شاخص هایتوصیفی(فراوانی، درصد فراوانی، فراوانی تجمعی، میانگین وانحراف معیار) با نرم افزار SPSS و در آمار استنباطی به منظور بررسی رابطه متغیرهای پژوهشی از تحلیل واریانس بااندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل برروی نمرات پیش آزمون وپس آزمون بین دوگروه آزمایش وکنترل نشان داد که برنامه های آموزش یدن آگاهی،برنامه مداخله ای istdp وتلفیق این دو باعث افزایش نمره هوش درهر سه گروه آزمایش در نمرات پس آزمون وپیگیری شده است بنابرابن از این مداخلات می توان به عنوان بهبود دهنده مهارت های شناختی در دانش آموزان بهره برد

هدف: هدف از مطالعه حاضر افزون بر بررسی ویژگی های روان سنجی (پایایی و روایی) مقیاس شفقت خود، پاسخ به دو انتقاد وارد شده به این مقیاس بود. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع اعتبارسنجی بود. نمونه این مطالعه شامل ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس شفقت خود نف (2016 الف) را تکمیل کردند. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی وجود شش عامل را نشان دادند که در مجموع ۲۴/۶۸ درصد از از واریانس کل مقیاس را تبیین کردند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی افزون بر تأیید نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی، تعریف مفهومی و استفاده از نمره کل را مجاز برشمردند. ضریب پایایی کل پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ ۷۷/۰ و به روش بازآزمایی ۷۵/۰ به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مقیاس شفقت خود افزون بر داشتن ویژگی های روان سنجی مناسب در گروه های غیربالینی، از نظر تعریف مفهومی سازه شفقت خود و استفاده از نمره کل نیز معتبر است.

هدف: این پژوهش با هدف ساخت مقیاس سنجش همدلی خود بر مبنای رویکرد روان پویشی دوانلو و مالان انجام شد. روش: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی با هدف توسعه ای- روانسنجی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران و گرمسار در سال تحصیلی 98-99 بود. یافته ها: ضریب پایایی این مقیاس به روش آلفای کرونباخ 0.89 به دست آمد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مقیاس همدلی خود نشان داد که با 16 گویه 5 عامل توجه به بدن، درک احساس، درون نگری، اضطراب و مکانیسسم های دفاعی را اندازه گیری می نماید. این مقیاس با ضریب پایایی و روایی سازه و محتوایی، برای غربالگری افراد در میزان همدلی خود مناسب است. این پژوهش به عنوان نخستین تلاش برای ساخت مقیاس همدلی خود انجام شد که به 16 گویه و 5 عامل درونی این مفهوم دست یافت. شاخص های روانسنجی این مقیاس برای نخستین تلاش قابل تامل است . این مقیاس فعلا برای غربالگری مناسب است و این مسیر نیازمند پژوهش های گسترده تری است تا بتواند به شاخص های روانسنجی مناسب برای سنجش های بالینی دست یابد.

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی (روایی و پایایی) نسخه دانشجویی مقیاس انگیزش تحصیلی بود. روش:این پژوهش یک مطالعه همبستگی از نوع روان سنجی بود. نمونه شامل ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و نسخه دانشجویی مقیاس انگیزش تحصیلی والرند، پلتیر، بلایس و بریر (۱۹۹۲) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تأییدی، آلفای کرونباخ و بازآزمایی بررسی شد. یافته ها : نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد ۲۳ گویه ۷ عامل درون نگری (با مقدار واریانس تبیین شده ۸۵/۱۲)، دستاورد (با مقدار واریانس تبیین شده ۸۹/۱۱)، تمایز (با مقدار واریانس تبیین شده ۴۴/۱۰)، بی انگیزشی (با مقدار واریانس تبیین شده ۴۰/۱۰)، برون نگری (با مقدار واریانس تبیین شده ۱۹/۱۰)، تحریک (با مقدار واریانس تبیین شده ۰۹/۷) و دانش (با مقدار واریانس تبیین شده ۵۷/۶) را تبیین می کند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی، یافته های تحلیل عاملی اکتشافی را تأیید کرد. شاخص های برازش در هر دو مدل تحلیل عاملی تأییدی در سطح ۰۰۱/۰ مناسب به دست آمد. ضریب پایایی کلی مقیاس با دو روش آلفای کرونباخ (۸۸/۰) و روش بازآزمایی (۸۶/۰) در حد مطلوب به دست آمدند. نتیجه گیری:  نتایج مطالعه نشان دادند که نسخه دانشجویی مقیاس انگیزش تحصیلی از روایی و پایایی مناسبی برخوردار هستند و می توان از آن برای اندازه گیری انگیزش تحصیلی در دانشجویان استفاده کرد.

هدف: در ابتدا اینگونه تصور می شد که اختلال بیش فعالی و کاستی توجه تنها در کودکان تشخیص گذاری می شود؛ اما امروزه نشان داده شده که این اختلال می تواند تا بزرگسالی ادامه پیدا کند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی مشخصه های روانسنجی پرسشنامه بیش فعالی/ کاستی توجه بزرگسالان لئونارد آدلر و همکاران بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبائی بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری Spss نسخه 25 و R نسخه 3.6.2 استفاده شد. جهت بررسی آماری داده ها از رویکرد کلاسیک تحلیل آزمون و نظریه سوال – پاسخ (GRM) استفاده شد. یافته ها: بررسی روایی مربوط به محتوا، نشان دهنده هماهنگی محتوای ابزار اندازه گیری با هدف ابزار بود و همچنین نتایج مربوط به تحلیل عاملی اکتشافی سه عامل (تکانشگری، بیش فعالی و مشکلات تمرکز) را نشان دادو ضریب آلفا برای کل پرسشنامه، 79/0 و برای عامل ها بالای 65/0 به دست آمد. تحلیل های نظریه سوال پاسخ نشان داد تمامی گویه ها از مولفه ی تمیز مناسبی برخوردارند و همه گویه ها با عامل هایشان برازش مناسبی داشتند و دامنه آگاهی گویه ها در محدوده سطح صفت بین 2- تا 2، بیشترین آگاهی دهندگی و کمترین خطای اندازه گیری دارند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که این پرسشنامه با 14 گویه و سه عامل جهت سنجش بیش فعالی و کاستی توجه بزرگسالان در جامعه دانشجویان ایرانی از شاخص های روانسنجی قابل قبولی برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری معتبر در پژوهش ها استفاده کرد.

هدف: هدف پژوهش بررسی تاثیرمدل آموزشی برگرفته از رویکرد روان پویشی جهت تنظیم هیجان ها در کاهش اختلالات رفتاری کودکان بود. روش: نیمه آزمایشی با گروه آزمایش، کنترل و پیگیری چهارماهه بود. جامعه آماری شامل همه کودکان 8 تا ۱۲ ساله مراجعه کننده به مراکز توان بخشی و روان شناسی شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بودند. از جامعه آماری ۶۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت چهارده جلسه مداخله انفرادی چهل وپنج دقیقه ای قرار گرفتند. قبل از مداخله، آزمون هوش وکسلر ویرایش چهارم صادقی، ربیعی و عابدی (1390) و سیاهه ی رفتاری کودک، مینایی (1385) و بعد از مداخله و در دوره پیگیری، فقط سیاهه ی رفتاری کودک تکمیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند . یافته ها: از تأثیر مداخلات فوق بر افسردگی/اضطراب (۴۷۶/۲۹۵F=؛ ۸۳/۰=اندازه اثر)، گوشه گیری/افسردگی (۶۹۳/۳۴۶F=؛ ۸۵/۰=اندازه اثر)، شکایات جسمانی (۳۱۲/۲۶۶F=؛ ۸۲/۰=اندازه اثر)، مشکلات اجتماعی (۷۱۸/۲۳۹F=؛ ۸۰/۰=اندازه اثر)، مشکلات تفکر (۲۲۴/۱۹۱F=؛ ۸۰/۰=اندازه اثر)، مشکلات توجه (۵۱۱/۳۸۱F=؛ ۸۲/۰=اندازه اثر)، رفتار قانون شکنی (۳۰۴/۲۲۸F=؛ ۷۹/۰=اندازه اثر)، رفتار پرخاشگری (۸۸۹/۴F=؛ ۷۸/۰=اندازه اثر)، درونی سازی (۳۸۶/۲۴۱F=؛ ۸۰/۰=اندازه اثر) و برونی سازی (۴۴۰/۲۳۷F=؛ ۸۰/۰=اندازه اثر) و پایداری در دوره پیگیری بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مدل مداخلات آموزشی اصلاح هیجان ها که برگرفته از رویکرد روان پویشی بود؛ جهت کاهش اختلالات رفتاری کودکان پیشنهاد می شود.

هدف: بررسی روابط بین سازه های روانشناختی می تواند درک ما را از آنها کاملتر کند تا به کارگیری آنها را با در نظر گرفتن نقاط مشترک و متمایز کننده آنها تسهیل نماید. این پژوهش با هدف بررسی رابطه عامل های همدلی خود با شفقت خود انجام شد. روش : این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران و گرمسار در سال تحصیلی 98-99 بود. ابزار پژوهش آزمون همدلی خود (شهابی، معنوی پور، پیرخایفی، 1399) بود. یافته ها : تحلیل رگرسیون بین عامل های همدلی خود با شفقت خود نشان داد که مدل رگرسیون در حالت کلی معنی دار نیست و علی رغم شباهت های سازه های همدلی خود و شفقت خود، رابطه معنی دار آماری بین آنها وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که از میان عامل ها، توجه به بدن با شفقت خود رابطه منفی و معنی دار دارد و عامل درون نگری با شفقت خود رابطه مثبت و معنی دار دارد و سایر عامل ها رابطه معنی داری با شفقت خود ندارند.  

هدف: دستیابی کانال های اضطراب در مدل درمانی روان درمانی فشرده و کوتاه مدت در مراجعان روندی طولانی است، و هدف از این پژوهش ساخت آزمونی جهت شناسایی کانال های اضطراب ناهشیار در بیمار با روش روان درمانی فشرده و کوتاه مدت است. روش کار: این آزمون برای اولین بار بر اساس بنیان های نظریه ISTDP ساخته شد و توانایی مشخص کردن کانال های سه گانه اضطراب ناهشیار را دارد. نحوه نگارش و مقیاس بندی این آزمون با طیف لیکرت است.جامعه آماری، دانشجویان شهر تهران بوده که با روش نمونه گیری غیر تصادفی در سال ۱۳۹۵ انجام شده است، نوع پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی می باشد. یافته ها : این آزمون به درستی می تواند هریک از کانال های اضطراب را در بین گروه نمونه مشخصکند. در این روش اعتبار پرسش نامه سنجش اضطراب از طریق آلفای کرونباخ برابر 80/0 به دست آمده. روایی سازه پرسش نامه با تحلیل عاملی بررسی شد، مقدار کفایت نمونه برداری(kmo) برابر 833/0 بود. بحث و نتیجه گیری: برای ساخت این آزمون سه گویه در نظر گرفته شد،آشوب شناختی، عضلات صاف، عضلات مخطط که در راستای اجرای تحلیل عاملی و بررسی همبستگی درونی آزمون، عامل یکم: ۴ سوال شامل سؤال های ۱۹ ۲۰، ۲۱، ۲۲ با این عامل همبستگی بالا داشته که بیانگر آشوب شناختی است. عامل دوم: ۷ سؤال شامل سؤال های ۱، ۴، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵ همبستگی بالایی با این عامل دارند که اضطراب ناهشیار در عضلات صاف است. عامل سوم: ۵ سؤال شامل سؤال های ۲، ۵، ۶، ۷، ۱۷ با این عامل همبستگی بالا داشته، بیانگر اضطراب ناهشیار در عضلات مخطط است. طبق تحقیقات که در این مورد به عمل آوردیم و میزان دسترسی که به مقالات داخلی و خارجی داشتیم تا کنون آزمونی با این عنوان ساخته نشده است.

هدف: پژوهش  با هدف مقایسه عصب شناختی مغز در سه گروه افراد با سطوح مختلف خلاقیت انجام شد . روش تحقیق علی- مقایسه ای بود. روش: جامعه پژوهش شامل کلیه مراجعه کنندگان به بخش ام آر آی بیمارستان میلاد در سال 93  بودند. نمونه پژوهش افرادی دارای تحصیلات دیپلم تا دکترا، هر دو جنس و سن بین 25 تا 55 سال که بصورت تصادفی غیرهدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش نیز عبارتند از پرسشنامه خلاقیت تورنس (MMPT-TORRANCE)، MRI ، آزمون برج لندن TOWER OF LONDON )) .روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس مقایسه اندازه و رنگ هر یک از خرده مولفه های عصب شناختی مورد تحلیل قرار گرفت . یافته ها : نتایج نشان دادند که بین عصب شناختی مغز در سه گروه افراد با سطوح مختلف خلاقیت تفاوت وجود دارد . بین حجم مغز ، حجم فرونتال راست، حجم پری فرونتال چپ، حجم پری فرونتال راست، حجم برودمن 46 و حجم هیپوکامپ در سه سطح خلاقیت تفاوت وجود دارد و بین حجم فرونتال چپ و حجم برودمن 10 در سه گروه از افراد با سطوح مختلف خلاقیت تفاوت وجود ندارد (p<0/05) و بین جمع امتیاز و زمان کل در برج لندن در سه گروه از افراد با سطوح مختلف خلاقیت تفاوت وجود دارد  (p>0/05) و بین تعداد خطا در برج لندن در سه گروه از افراد با سطوح مختلف خلاقیت تفاوت وجود ندارد . (p<0/05) نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که عصب شناختی مغز با خلاقیت ارتباط دارد آثار جانبی خاصی به نام حمایت کننده ها وجود دارند که ممکن است سازگاری معینی را همراهی نمایند و برای مثال ،گنجایش فراوان مغز انسان بسیاری فوائد سازگارانه را به وجودآورده است.این فوائد در مهارت های پیشرفته حل مسئله ،ابزار سازی عالی و حافظه موثر است که همه این موارد با خلاقیت مرتبط هستند.. آثار جانبی مغز بزرگ میتواند دربرگیرنده توانای هایی مانند تولید موسیقی ، زبان نوشتاری و قواعد پیجیده اجتماعی باشد که نشان دهنده خلاق بودن انسان است.

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش بهوشیاری بر ارتقاء امید و شادکامی زنان نابارور انجام گرفته است. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان 25 تا 40 سال بود که با تشخیص ناباروری، در سال 1394 به کلینیک نازایی در شهر تهران مراجعه کرده بودند و 30 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. روش پژوهش، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. آموزش بهوشیاری در 8 جلسه 150 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه امید اسنایدر (1991) و شادکامی آکسفورد (1989) بودند. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که تفاوت دو گروه در جامعه متغیرهای وابسته معنادار است (0/05>P). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نیز نشان داد که آموزش بهوشیاری بر افزایش امید و شادکامی زنان نابارور در مرحله پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل موثر بوده است (0/05>P). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که آموزش بهوشیاری تاثیر معناداری در افزایش امید و شادکامی زنان نابارور دارد.