شهرام شفیعی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه عوامل درون سازمانی (فرهنگ ، تکنولوژی و ساختار) با توانمندسازی روان شناختی مدرسان تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های زنجان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مدرسان تربیت بدنی دانشگاه های زنجان (61 نفر) که بیش از سه سال سابقه تدریس دارند، بودند. حجم نمونه تمام شمار و برابر با حجم جامعه (61 نفر) تعیین شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی، فرهنگ سازمانی، تکنولوژی، ساختار سازمانی و توانمندسازی روان شناختی بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط اساتید و متخصصان (7 نفر) و روایی همگرا، واگرا و پایایی ترکیبی توسط نرم افزار PLS2 تأیید شد. نتایج نشان داد که بین فرهنگ سازمانی با توانمندسازی روان شناختی (4/393=t-value؛ 0/242=ضریب مسیر)، تکنولوژی با توانمندسازی روان شناختی (6/149=t-value؛ 0/433=ضریب مسیر)، ساختار سازمانی با توانمندسازی روان شناختی (5/598=t-value؛ 0/389=ضریب مسیر)، فرهنگ سازمانی با ساختار سازمانی (6/273=t-value؛ 0/505=ضریب مسیر) و تکنولوژی با ساختار سازمانی (5/804=t-value؛ 0/485=ضریب مسیر) رابطه معنی داری وجود دارد. شاخص برازش کلی مدل GOF برابر با 0/673 و در حد قوی است. دانشگاه ها می توانند با توسعه فرهنگ سازمانی موجود، فراهم سازی زیرساخت ها و فرآیندهای تکنولوژیکی و ارتقاء سطح ساختار سازمانی، توانمندی روان شناختی مدرسان را افزایش دهند.

نهادهای تربیتی نقش اساسی در جامعه پذیری افراد، انتقال و نهادینه سازی ارزش ها و هنجارهای فرهنگی و اجتماعی دارند. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نهادهای تربیتی در نهادینه سازی فرهنگ و آداب حضور در استادیوم های فوتبال ایران بود. پژوهش حاضر از نوع اکتشافی و روش آن کیفی از نوع تحلیل محتوای عرفی بود. 13 مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق با متخصصان حوزه مدیریت ورزشی و جامعه شناسی که بر اساس نمونه گیری هدفمند ملاک مدار انتخاب شده بودند ، تا رسیدن به حد اشباع نظری، انجام شد. داده های به دست آمده با استفاده از کدگذاری باز و محوری تجزیه و تحلیل شدند. اعتبار کدگذاری ها نیز با بازبینی و کنترل صحت کدهای استخراج شده و کدگذاری مجدد مصاحبه ها توسط دو نفر متخصص همکار مورد تأیید قرار گرفت. یافته ها نشان داد نهادهای تربیتی همچون خانواده، رسانه، آموزش و پرورش و آموزش عالی در قالب چهار تم اصلی و 13 مقوله شامل فرهنگ پذیری (آموزش فرزندان، خانواده ها، دانش آموزان، دانشجویان، معلمان و اساتید، شهروندان)، الگوسازی و انتقال الگوهای فرهنگی-هواداری (تولید محتوای فرهنگی، آگاهی بخشی و اطلاع رسانی، اشاعه و ترویج الگوهای فرهنگی)، ارتقا آکادمیک فرهنگ هواداری (توسعه مطالعات فرهنگی و غنی سازی محتوای کتب درسی) و هم اندیشی و شبکه سازی فرهنگی (تعامل و همکاری متقابل و زمینه سازی تحقق اهداف فرهنگی) در شکل گیری و نهادینه سازی فرهنگ و آداب حضور در استادیوم های فوتبال نقش دارند. به نظر می رسد توجه بیشتر نهادهای تربیتی به امر آموزش مخاطبین ورزشی، تلاش در جهت الگوسازی و انتقال الگوهای فرهنگی و هم چنین هم اندیشی و شبکه سازی این نهادها با یکدیگر بتواند به واسطه توسعه فرهنگ و آداب حضور افراد در استادیوم های فوتبال، سطح خشونت و پرخاشگری تماشاگران و سایر افراد حاضر در استادیوم ها را کاهش دهد و از وقوع حوادث امنیتی پیشگیری نماید.

هدف از این پژوهش طراحی مدل عوامل اثرگذار بر ارتقا دیپلماسی ورزشی ایران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل مدیران حاضر و سابق و کارشناسان روابط بین الملل کمیته ملی المپیک و فدراسیون های ورزشی و ادارات ورزش و جوانان، اساتید و دانشجویان مدیریت ورزشی، علوم سیاسی و روابط بین-الملل و ورزشکاران بودند. نمونه آماری به صورت هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری پرسشنامه توسط صاحب نظران (16 نفر) تائید شد. پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (95/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار اس پی اس اس و پی ال اس استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر شرایط علی و زمینه ای و مداخله گر بر ارتقا دیپلماسی ورزشی (34/0)، (37/0) و(27/0) معنی دار بود. همچنین شرایط زمینه ای و مداخله گر بر راهبرد ها (42/0) و (31/0) و اثر ارتقای دیپلماسی ورزشی بر راهبردها (35/0) و راهبردها بر پیامدها (70/0) معنی دار بودند. در مورد وضعیت دیپلماسی ورزشی ایران هنوز مسیر پرچالشی در پیش است و دستگاه های ذینفع از یک نگاه جامع و استراتژیک و اجرای برنامه های راهبردی برای توسعه دیپلماسی ورزشی فاصله دارند. از این رو، با همکاری سازنده بین سازمان های اجرایی ورزش کشور و در دستور کار قرار دادن و استفاده از پتانسیل ورزش بین الملل توسط این سازمان ها، می توان به بهبود شرایط موجود و در نتیجه ارتقا دیپلماسی ورزشی ایران امیدوار بود.

هدف: امروزه مبارزه با فساد در ورزش از طرق گوناگون مورد تاکید است و یکی از این راه ها سوت زنی است. هدف این تحقیق شناسایی عوامل موثر بر سوت زنی در ورزش بود. روش شناسی: نوع تحقیق کیفی و به روش گراند تئوری انجام شد و مشارکت کنندگان پژوهش را 12 نفر از نخبگان تشکیل دادند که به استفاده از نمونه گیری نظری انتخاب شدند. ابزار تحقیق مصاحبه نیمه ساختار یافته بود که یافته ها از طریق روش کدگذاری در سه مرحله ی باز، محوری و انتخابی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد دو مقوله عادلانه بودن (بایدها، مکمل بودن و تردیدها) و سازمان یافتگی سوت زنی (چارچوب ها و نبایدها) در ورزش از الزامات سوت زنی، سه مقوله فرهنگ (رسانه، خرده فرهنگ، دغدغه مندها) حکمرانی (حکومت، سیاست زدگی، ساختار فسادزا) و اجتماعی (الگوهای رفتاری، مذهب) از بسترهای سوت زنی و سه مقوله شفافیت سازی (ساختاربندی، شفافیت ساختاری) توسعه آموزش (آموزش کلاسیک و آموزش از طریق نهاد دین) و فرهنگ سازی (الگو سازی فرهنگی، تشویق و تنبیه و توسعه اخلاق) از راهبردهای سوت زنی شناسایی شد. بحث و نتیجه گیری: بنظر می رسد با توجه به الزامات و بسترهای موجود دو راهبرد طولانی مدت و کوتاه مدت می تواند مد نظر قرار گیرد و تمام این راهبردها در واقع با تمرکز به توسعه مبارزه با فساد در تمام حوزه های موازی با ورزش می تواند باعث هم افزایی گردد.