سیده شیما موسوی گرگری

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل کیفی تدریس واحد تربیت بدنی در دوران شیوع کرونا در دانشگاه فرهنگیان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی، با رویکرد کیفی و استراتژی نظریه داده بنیاد با رویکرد گلیزر اجرا شد. جامعه آماری شامل دو بخش جامعه انسانی و جامعه اطلاعاتی بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت بر مبنای اشباع نظری به صورت نمونه گیری غیر احتمالی هدفمند و در دسترس نظرخواهی شد (15 نفر و مقالات پژوهشی داخلی و خارجی). داده ها با مصاحبه نیمه ساختاریافته و مطالعه اسنادی گردآوری شد؛ سپس، با بهره گیری از کدگذاری باز، محوری و نظری، تجزیه و تحلیل شد. براساس یافته ها پس از انجام کدگذاری، در مجموع، 79 مفهوم، 20 مقوله و 7 بعد شناسایی شد و در قالب مدل پژوهشی شامل سه بعد اصلی عوامل زمینه ای (امکانات و طرح درس)، عوامل فرایندی (خلاقیت، تخصص، آموزش و نظارت و ارزشیابی) و پیامدهای نگرشی (شناخت، فرهنگ سازی و ایجاد ظرفیت) ارائه شد.

هدف از این پژوهش طراحی مدل عوامل اثرگذار بر ارتقا دیپلماسی ورزشی ایران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل مدیران حاضر و سابق و کارشناسان روابط بین الملل کمیته ملی المپیک و فدراسیون های ورزشی و ادارات ورزش و جوانان، اساتید و دانشجویان مدیریت ورزشی، علوم سیاسی و روابط بین-الملل و ورزشکاران بودند. نمونه آماری به صورت هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری پرسشنامه توسط صاحب نظران (16 نفر) تائید شد. پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (95/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار اس پی اس اس و پی ال اس استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر شرایط علی و زمینه ای و مداخله گر بر ارتقا دیپلماسی ورزشی (34/0)، (37/0) و(27/0) معنی دار بود. همچنین شرایط زمینه ای و مداخله گر بر راهبرد ها (42/0) و (31/0) و اثر ارتقای دیپلماسی ورزشی بر راهبردها (35/0) و راهبردها بر پیامدها (70/0) معنی دار بودند. در مورد وضعیت دیپلماسی ورزشی ایران هنوز مسیر پرچالشی در پیش است و دستگاه های ذینفع از یک نگاه جامع و استراتژیک و اجرای برنامه های راهبردی برای توسعه دیپلماسی ورزشی فاصله دارند. از این رو، با همکاری سازنده بین سازمان های اجرایی ورزش کشور و در دستور کار قرار دادن و استفاده از پتانسیل ورزش بین الملل توسط این سازمان ها، می توان به بهبود شرایط موجود و در نتیجه ارتقا دیپلماسی ورزشی ایران امیدوار بود.

هدف از پژوهش حاضر ارائه چارچوبی برای تحلیل نقش دیپلماسی ورزشی در ارتقا تعاملات بین المللی بود. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد تحلیل سیستماتیک می باشد. جامعه آماری شامل مدیران حال حاضر و سابق کمیته ملی المپیک و فدراسیون های ورزشی و ادارات ورزش و جوانان، اساتید علوم سیاسی و روابط بین الملل و اساتید مدیریت ورزشی و جامعه اطلاعاتی بود. از روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند نظری و تکنیک گلوله برفی برای انتخاب اعضای شرکت کننده در تحقیق استفاده شد (16 نفر). ابزارهای پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظام مند و مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. روایی ابزار با استفاده از روش های روایی-سنجی کیفی مطلوب ارزیابی شد (روایی محتوایی، ضریب کاپا). از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی برای تحلیل یافته ها استفاده گردید. چارچوب تحلیلی ارائه شده شامل شش منظر اصلی شرایط علی، پدیده محوری، شرایط زمینه ای، عوامل مداخله-گر، راهبردها و پیامدها بود. درنهایت پیوند بین این مقوله ها در قالب مدل پارادایمی پژوهش تعیین گردید و نظریه نهایی شکل گرفت. از این رو، با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که، دیپلماسی ورزشی در جهان امروز، از جمله ابزارهای مهمی است که دولت ها برای رسیدن به اهداف خود از آن بهره برداری می کنند. در خصوص وضعیت دیپلماسی ورزشی کشور، اگرچه تا حدودی شاهد روند رو به رشدی هستیم ولی همچنان با فقدان فرایندی نظام مند و سازمان یافته مواجه هستیم. بنابراین، سازمان های متولی ورزش کشور نیازمند اتخاذ تدابیر لازم هستند تا از طریق توسعه دیپلماسی ورزشی، بهبود روابط صلح آمیز با کشورهای دیگر در سطح منطقه، قاره و جهان حاصل شده و این امر باعث ارتقا تعاملات بین المللی شود.

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انگیزه داوطلبان بر رضایت مندی، نگرش و پشتیبانی از یک رویداد ورزشی بود. روش شناسی: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری ، کلیه داوطلبان سیزدهمین المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان بودند (200 نفر). با استفاده از جدول مورگان و نمونه گیری تصادفی ساده، 128 داوطلب به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری، پرسشنامه ی ترجمه شده ی لی و همکاران (2014) بود. روایی صوری پرسشنامه توسط صاحب نظران (10 نفر) تأیید شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار PLS استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیرهای انگیزه درونی و نوع دوستی اثر مستقیم و معنی داری بر رضایت مندی دانشجویان داشتند؛ اما تأثیر انگیزه بیرونی و تعصب به دانشگاه بر رضایت مندی معنی دار نبود. همچنین متغیر رضایت مندی بر نگرش به داوطلبی اثر مستقیم و معنی داری دارد؛ اما اثر معنی داری بر نگرش به محل ندارد و نگرش به داوطلبی بر نگرش به محل اثر مستقیم و معنی داری دارد و اما بر پشتیبانی محل اثر معنی داری ندارد و تأثیر نگرش به محل بر پشتیبانی محل معنی دار بود. نتیجه گیری: براساس پیوستار اثر عوامل انگیزشی – رضایت مندی – نگرش داوطلبی – پشتیبانی محل، به نظر می رسد سازه های روانشناختی با مرجع ادراک درونی در مشارکت داوطلبی اقشار دانشجو اثر تعیین کننده تری دارد؛ از این رو پیشنهاد می شود در سیستم داوطلبی و شیوه سرپرستی داوطلبان، عوامل درونی در اولویت قرار بگیرد.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر عوامل اجتماعی- اقتصادی و مشارکت ورزشی بر هزینه های ورزشی و درمانی کارکنان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی همبستگی بوده که به شکل پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق را تعدادی از کارکنان یک مرکز فرهنگی نظامی تشکیل داده اند. نمونه آماری بر اساس تعداد قابل کفایت جهت مدل سازی معادلات ساختاری به میزان 10 تا 20 برابر ابعاد ترسیم شده در مدل مفهومی برآورد شد. از طریق نمونه گیری تصادفی ساده 80 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه تحقیق حاضر، برگرفته از مطالعه نوشیرانزاده (1390) بود که بین 110 نفر توزیع و در نهایت، 103 پرسشنامه جمع آوری شد. روایی پرسشنامه از طریق روایی هم گرا و واگرا مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 81/0=α محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شد. یافته ها نشان داد عوامل  اجتماعی- اقتصادی اثر معنی داری در هزینه های درمانی و هزینه های ورزشی دارد. همچنین مشارکت ورزشی اثر معنی داری بر هزینه های ورزشی دارد، اما بر هزینه های درمانی اثر معنی داری ندارد. در نتیجه، درک ارتباط بین عوامل اجتماعی- اقتصادی و مشارکت ورزشی بر هزینه های ورزشی و درمانی می تواند به سیاست گذاران و متخصصان بهداشت و سلامت عمومی بینشی کلی و جامع ارائه دهد تا با برنامه ریزی همه جانبه، به صورت هدفمند در صدد توسعه مشارکت ورزشی جامعه هدف، برآیند.