فریبا عسکریان

با توجه به تناقضات مربوط به نقش شاخص های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی در کسب مدال های ورزشی، تحقیق حاضر به منظور تعیین عوامل مؤثر بر عملکرد کشورها در بازیهای المپیک انجام شد. پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و میدانی طی سال های 2000، 2004، 2008 و 2012 انجام شد. جامعه و نمونه ی آماری، برابر و شامل 297 کشور بوده اند. تعداد مدال های کسب شده در این رقابت ها به عنوان شاخص عملکرد ورزشی هر کشور تعیین شد. داده های میزان تولید ناخالص داخلی، جمعیت، امید به زندگی، اندازه کاروان و میزبانی به روش کتابخانه ای جمع آوری گردید. داده ها نرمال با استفاده از رگرسیون چند متغیره در سطح معنی داری پنج درصد بررسی شد. اندازه ی کاروان (004/0 p= و125/3t=)، جمعیت (010/0 p= و277/2t=) و امید به زندگی (027/0 p= و349/2t=) در تعامل با هم بر عملکرد کشورها مؤثر بودند. با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گیری کرد که افزایش تولید ناخالص داخلی، بهبود توزیع درآمد و شاخص سلامت (امید به زندگی) استان های کشور در بهبود عملکرد ورزش کشورها مؤثر است. بنابراین، توصیه می شود تا در راستای بهبود عوامل مؤثر و رفع موانع رشد عملکرد ورزش قهرمانی در میادین بین المللی- جهانی برنامه ریزی لازم انجام شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تعادل رقابتی لیگ فوتسال ایران و مقایسه ی آن با لیگ های فوتسال پرتغال، ایتالیا، جمهوری چک، اسلونی، روسیه، فرانسه، اسپانیا، اکراین، هلند، رومانی و کرواسی در فصل 2013-2012 است. .داده ﻫﺎی ایﻦ ﺗﺤﻘیﻖ ﺛﺎﻧﻮیﻪ ﺑﻮده و از ﺟﺪاول پایانی لیگ های برتر فوتسال کﺸﻮرﻫﺎی ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو شاخص نسبت تمرکز پنج باشگاه C5 و C5ICB استفاده شد. نتایج نشان داد که بر اساس شاخص C5ICB، بالاترین و پایین ترین تعادل رقابتی به ترتیب عبارتند از: اکراین (118/79)، ایتالیا (121/94)، کرواسی (128)، هلند (135/45)، ایران (144/69)، روسیه (145/46)، جمهوری چک (146/25)، رومانی (152/84)، اسپانیا (153) و پرتغال (156/39). بنابراین در این پژوهش، لیگ های اکراین و ایتالیا بالاترین تعادل رقابتی را دارند و لیگ پرتغال از کمترین میزان تعادل رقابتی در میان لیگ های مورد بررسی برخوردار است. وﻗﺘی کﻪ یک رﻗﺎﺑﺖ ﺟﺬاﺑﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼیﺎن ﺑﻠیﻂ ﺑیﺸﺘﺮی ﻣی ﺧﺮﻧﺪ، ﺑﺮ روی ﭘﺨﺶ ﺗﻠﻮیﺰیﻮﻧی ﺳﺮﻣﺎیﻪ ﮔﺬاری ﺑیﺸﺘﺮی ﺻﻮرت ﻣی ﮔیﺮد و اﺳﭙﺎﻧﺴﺮﻫﺎی ﺑیﺸﺘﺮ و ﺑﻬﺘﺮی ﺟﺬب ﻣیﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﻪ ﻣﻮارد ﺑﺎﻻ ﺳﺒﺐ ﻣی ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻟیﮓ ﺑﺎ کیﻔیﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮی ﺑﺮﮔﺰار ﮔﺮدﻧﺪ. سازمان های ﺑﺮﮔﺰاری ﻟیﮓ ﺑﺎیﺴﺘی ﺷﺮایﻄی را ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣیﺰان رﻗﺎﺑﺖ ﺑیﻦ ﺗیﻢﻫﺎی ﻟیﮓﺷﺎن را اﻓﺰایﺶ دﻫﻨﺪ.

هدف از تحقیق حاضر ارائة راهکارهای مناسب برای جذب اسپانسرها در فوتبال حرفه ای ایران است. تحقیق از نوع پیمایشی بوده و روی نمونه ای 116 نفری متشکل از 18 مدیرعامل باشگاه، 40 متخصص مدیریت ورزشی، 40 متخصص بازاریابی و 18 مدیر شرکت اسپانسر انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامة محقق ساخته استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن توسط برخی استادان مدیریت ورزشی و بازاریابی دانشگاه های مختلف کشور تأیید شد. میزان پایایی پرسشنامه نیز با استفاده روش آلفا کرونباخ 84/0 تعیین شد. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی تجزیه و تحلیل شد. نتایج، تدوین یا اصلاح شش عامل ساختاری - مدیریتی، شرایط تبلیغاتی، مشوق های حمایتی، بسترسازی حرفه ای، رسانه ها و خصوصیسازی رسانه ها را به عنوان راهکارهای جذب اسپانسرها در فوتبال حرفه ای ایران آشکار ساخت.

یکی از مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر میزان تولید و سرمایه گذاری در بخش صنعت ورزش هر کشور، تعیین میزان و روند تغییرات هزینه ها و الگوی مصرف کالاهای ورزشی خانوار و سهم آن از سبد هزینه های خانوار و GDP کشور است. بدین منظور محقق بر آن شد تا با استفاده از ازپرسشنامه های بررسی هزینه خانوار بر اساس طبقه بندی COICOP، میزان مصارف ورزشی خانوار شهری و روستایی، الگوی مصرف و میزان تغییرات نسبی و واقعی آن را از سال 1380 تا 1385 به دست آورد. داده های حاصله، ابتدا با استفاده از آمار توصیفی تنظیم و سپس جهت دستیابی به تغییرات واقعی هزینه ها بین سال های 1380 و 1385 با استفاده از شاخص بهای کالاها وخدمات مصرفی، اثرات تورم از بین برده شد. نتایج نشان میدهد، میزان هزینه های ورزشی خانوار در سال 1380 معادل 741 میلیارد ریال، 19/0درصد کل هزینه خانوار و 1/0درصد GDP کشور است. در حالیکه در سال 1385 با 3255 میلیارد ریال، 31/0درصد کل هزینه خانوار و 16/0درصد GDP کشورمیباشد. هزینه ورزشی یک خانوار در سال 1385 نسبت به سال 1380 دارای رشد واقعی 124 درصدی است. بیشترین میزان رشد واقعی در بلیط، ورودیه و حق عضویت، انواع کفش و هزینه فراگیری ورزش های مختلف مشاهده میشود. هرچند به دلیل آگاهی مردم از فواید سلامتی ورزش، گرایش آنان به ورزش کردن و به تَبَع آن، هزینه های ورزشی نیز افزایش یافته است، ولی به دلیل پایین بودن درآمد و سهم مشارکت ورزشی مردم ایران نسبت به کشورهای پیشرفته، هنوز هزینه های ورزشی درصد قابل قبولی را در سبد هزینه های خانوار به خود اختصاص نمیدهد.

هدف پژوهش حاضر، توصیف عوامل مؤثر در گرایش یا عدم گرایش شهروندان تبریزی به ورزش همگانی، بررسی مزایا و معایب احتمالی انجام ورزش همگانی از دیدگاه افراد شرکت کننده و غیرشرکت کننده در ورزش همگانی است. روش تحقیق از نوع پس رویدادی است. با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، طی یک فرایند منسجم و منظم علمی دادههای به دست آمده از 600 آزمودنی عضو گروه نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، با استفاده از شاخصهای آماری درصد و رتبه گذاری وزنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتههای این پژوهش نشان می دهد که از مهمترین عوامل مؤثر در گرایش به انجام ورزش همگانی، کسب سلامت روح و جان، پیشگیری از بیماریهای مختلف و جلوگیری از افزایش وزن است. از عوامل عدم گرایش به انجام ورزش همگانی، بالا بودن هزینهها و شهریههای سنگین باشگاهها، داشتن مشغله زیاد زندگی، کمبود امکانات ورزشی و عدم امکان انجام ورزش زنان در پارکها و اماکن عمومی است. آگاهی از اهمیت ورزش در کسب سلامت جسمانی و روانی و شادابی شهروندان تبریزی و بالا بودن شهریههای باشگاهها، از مهمترین عوامل عمده گرایش یا عدم گرایش شهروندان تبریزی به ورزش همگانی محسوب میشوند. کاهش شهریه مکانهای ورزشی در سطح شهر تبریز پیشنهاد میشود.

با توجه به اهمیت نقش مبادلات بین المللی ورزشی در توسعه اقتصادی صنعت ورزش و روشن نبودن میزان و سهم آن در صنعت ورزش ایران محقق تصمیم گرفت با جمع آوری داده های مربوط به آمار بازرگانی خارجی کالاهای ورزشی سالهای 1377 و 1380 براساس طبقه بندی کالاهای اساسی به این منظور دست یابد....