بررسی تأثیر آموزش محتوای درس انسان در اسلام بر سلامت معنوی دانشجویان دختر دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: این تحقیق به منظور بررسی تأثیرآموزش محتوای درس انسان در اسلام بر سلامت معنوی دانشجویان دختر دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان انجام شد. روش : روش تحقیق، شبه آزمایشی بود. برای دسترسی به اهداف، از طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه استفاده شد. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه ولی عصر رفسنجان در نیمسال دوم 400-1399 بود. نمونه انتخاب شده به پرسشنامه سلامت معنوی(SWBS) پاسخ دادند. سپس با در نظر گرفتن نمره بین 97-67(سلامت معنوی متوسط رو به بالا)درآزمون اولیه و با استفاده از روش انتخاب به شیوه تصادفی ساده، 40 نفر انتخاب و به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند. یک گروه مورد آموزش قرار گرفتند. پس از 16 جلسه آموزش درس انسان در اسلام، مجدداً آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها : بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون به لحاظ میانگین نمرات خرده مقیاسهای سلامت معنوی و در نهایت سلامت معنوی، قبل و بعد از آموزش تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری : محتوای انتخاب شده از عوامل مؤثر بر تقویت سلامت معنوی نبود و نتوانست تغییر معناداری را در خرده مقیاسهای آن ایجاد کند. لذا توصیه می شود نسبت به بازبینی محتوا، تغییر شیوه آموزش و انجام پژوهش در سایر دانشگاهها اقدام شود.The Effect of the Course Content of Human in Islam on the Spiritual Well-Being of Female Students at Vali-E-Asr University of Rafsanjan
Objectives: : The purpose of this study is to look into the impact of Human in Islam content on the spiritual well-being of female students at Vali-e-Asr University in Rafsanjan. Method: The study was quasi-experimental, with a pre- and post-test design and two groups. The statistical population consisted of female undergraduate students from Vali-e-Asr University of Rafsanjan in the second semester of 2020-2021. The selected sample completed the Spiritual Well-Being Scale (SWBS). Then, using the simple random sampling and a score of 67-97 (relatively high spiritual well-being) in the initial test, 40 individuals were chosen and divided into two groups of 20. One group received 16 sessions of Human in Islam training, followed by a retest. The data were analyzed both descriptively and inferentially.Results: There was no significant difference in mean scores of subscales of spiritual well-being and spiritual well-being before and after training between pre-test and post-test results.Conclusion: The chosen content was not one of the factors influencing spiritual well-being improvement and could not make a significant difference in its subscales. As a result, it is suggested that the content be reviewed, the teaching method be changed, and research be conducted at other universities.
تبلیغات
