منزلت دکترین پاکدستی در قضیه برخی دارایی های ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در قضیه برخی دارایی های ایران، دیوان بین المللی دادگستری فرصت یافت تا محتوای «دکترین پاکدستی» را ارزیابی و به تصریح، از فقدان منزلت عرفی این دکترین و عدم تلقی آن به عنوان اصل کلی حقوق بین الملل یاد کند. پژوهش حاضر ضمن توصیف دکترین پاکدستی و تشریح تحولات و منزلت آن در رویه قضایی و دکترین، رأی دیوان را ازجمله در پرتو نظرات قضات دیوان تحلیل و بررسی کرده و به این نتیجه رسیده است که دیوان در تعقیب رویه قضایی خود به ویژه در قضیه جاداو، با تأیید رویکرد کمیسیون حقوق بین الملل در طرح پیش نویس مواد راجع به مسئولیت بین المللی دولت و طرح پیش نویس مواد راجع به حمایت دیپلماتیک، پاکدستی را به عنوان عنصری که فی نفسه مؤثر در قابلیت پذیرش دعوا، اثبات حق یا زدودن آن باشد، نپذیرفته است. این رویکرد قضایی، مسیر دادرسی های بین المللی را به ویژه نسبت به دولت هایی که ادعا می شود با دستان ناپاک وارد فرآیند دادرسی می شوند هموار می کند و در مواردی اطراف دعوا را از اثبات پاکدستی یا زوال آن بی نیاز می کند.The Status of Clean Hands Doctrine in the Certain Iranian Assets Case
The "Certain Iranian Assets" case provided an opportunity for the International Court of Justice to examine applicability of the Clean Hands Doctrine. In its judgment, the Court explicitly stated that the Clean Hands Doctrine cannot be regarded as part of customary international law or does not constitute a general principle of law. This case study explores the Clean Hands Doctrine, its evolutions in legal precedent and doctrine, and analyzes the Court’s judgment in light of the opinions of the Court’s judges and relevant legal instruments. The study concludes that the Court, by adhereing its precedent (stare decisis), notably in the Jadhav Case, and endorsing the International Law Commission approach in the 2001 Draft Articles on Responsibility of States for Internationally Wrongful Acts (the ARSIWA) and the Draft Articles on Diplomatic Protection, affirmed that the Clean Hands Doctrine is not a determinative factor in the admissibility of a claim, the establishment of rights, or their denial. This judicial approach facilitates international adjudication, especially in cases where States have initiated proceedings with unclean hands and, may in some cases, exempt disputing parties from proving their clean hands.
تبلیغات
