تنش بین ساختار روایت و محتوای فلسفی در اعترافات روسو (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
روسو در اعترافات به دنبال نمایش خود با تمام خصوصیات حقیقی و طبیعی آن است. او ادعا می کند که خود حقیقی و طبیعی او تنها با در نظر داشتن زنجیره احساساتش، فهم منشأ این احساسات و مشخص کردن تمایز بین آن ها از جهت اصیل یا غیراصیل بودن قابل فهم است. روسو برای رفع اتهام فریب و خود فریبی، نتیجه گیری نهایی در خصوص کیستی خود را به خوانندگان واگذار می کند. علاوه بر آن، روسو باور دارد که تنها خوانش معتبر از جانب خوانندگان توجه به زنجیره احساساتش به عوض ساخنار و نسبت رویدادها است. در این نوشتار، با استفاده از تحلیل ریکور از ساختار و طرح روایت، هویت روایی و فن شعر ارسطو مشخص می شود رویدادها در اعترافات در فرم هماهنگیِ ناهماهنگ و ژانر تراژدی پیکربندی شده اند. این ساختار روایت شکلی از خوانش را به خواننده تحمیل می کند که متفاوت از خوانشِ مدنظر روسو است. به این معنا که بر مبنای تحلیل ریکور از هویت روایی، شخصیت روسو برای مخاطب اعترافات بر مبنای زنجیره رویدادهای روایی شکل می گیرد و نه بر مبنای زنجیره احساسات روسو.The Tension between Narrative Structure and Philosophical Content in Rousseau's Confessions
In Confessions, Rousseau is looking for his representation with all its true and natural characteristics. He claims that his true and natural self can only be understood by considering the chain of his feelings, understanding the origin of these feelings and distinguishing between them in terms of being genuine or inauthentic. Rousseau leaves the conclusion about who he is to the readers in order to clear the charge of deception and self-deception. . In addition, Rousseau believes that the only valid reading is for readers to pay attention to the chain of his feelings instead of the chain of events. In this article, by using Ricoeur's analysis of the structure and design of the narrative, the narrative identity and the art of Aristotle's poetry, it is determined that the events in Confessions are configured in the form of discordant harmony and the genre of tragedy. This narrative structure imposes a form of reading on the reader that is different from Rousseau's intended reading. In the sense that based on Ricoeur's analysis of narrative identity, Rousseau's character is formed for the audience of Confessions based on the chain of narrative events and not based on the chain of Rousseau's feelings.
تبلیغات
