آزمون مدل ساختاری سرمایه های روان شناختی با امید به زندگی در زنان دارای کودک معلول ذهنی- حرکتی: نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده و سرزندگی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گرانه حمایت اجتماعی ادراک شده و سرزندگی در رابطه سرمایه های روان شناختی با امید به زندگی در زنان دارای کودک معلول ذهنی- حرکتی شهرستان نیشابور بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه ی پژوهش کلیه زنان دارای کودک معلول ذهنی- حرکتی در شهر نیشابور در سال 1400 بودند که تعداد 205 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (1988)، مقیاس امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، مقیاس سرمایه روان شناختی لوتانز (2007) و مقیاس احساس سرزندگی رایان و فردریک (1997)، استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که سرمایه روان شناختی به صورت مستقیم بر امید به زندگی (89/0) و به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق حمایت اجتماعی بر امید به زندگی (04/0) تأثیرگذار بود (01/0>p-value). همچنین نتایج حاکی از آن بود که سرزندگی در رابطه سرمایه روان شناختی با امید به زندگی در زنان دارای کودک معلول ذهنی- حرکتی نقش میانجی نداشت (05/0<p-value). بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه سرمایه روان شناختی با امید به زندگی زنان دارای کودک معلول ذهنی و حرکتی یک رابطه خطی ساده نیست و حمایت اجتماعی می تواند این رابطه را میانجی گری نماید.Examining the structural model of psychological capital with life expectancy in women with mentally-motor disabled children: the mediating role of perceived social support and vitality
The aim of the present study was to investigate the mediating role of perceived social support and vitality in the relationship between psychological capital and life expectancy in women with mentally-motor disabled children in Neishabur city. The present research method is descriptive and correlation type. The research population was all women with mentally and physically disabled children in Neishabur city in 2021 then 205 of whom were available as a statistical sample. To collect data, Zimet et al.'s perceived social support (1988), Snyder et al.'s life expectancy questionnaire (1991), Lutans psychological capital questionnaire (2007), and Ryan and Frederick's vitality questionnaire (1997) were used. Pearson's correlation test and path analysis were used to analyze the data. The results showed that psychological capital had a direct effect on life expectancy (0.89) and indirectly through social support on life expectancy (0.04) (p-value <0.01). Also, the results indicated that vitality did not play a mediating role in the relationship between psychological capital and life expectancy in women with mentally-motor disabled children (p-value<0.05). Based on the findings of this research, it can be concluded that the relationship between psychological capital and life expectancy of women with mentally-motor disabled children is not a simple linear relationship and social support can mediate this relationship.
تبلیغات
