تحلیل چگونگی شکل گیری میدان تئاتر نوین عصر مشروطه ایران (با تکیه بر وضعیت تئاتر کشور بین سال های 1280 تا 1300 شمسی بر اساس آرای پیر بوردیو) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
چگونگی شکلگیری و ساختار یافتن میدان تئاتر نوین عصر مشروطه ایران، قطبهای تئاتری این دوره و تکوین زیر میدانهای آن، زمینه مورد بحث این پژوهش میباشد. تئاتر نوین ایران کمی پیش از آغاز مشروطیت بین سالهای 1280 تا 1300 به مثابه یک میدان شکل پیدا کرد. این فرایند حاصل تغییر در نظام سرمایه و عادتوارههای کنشگران آن بود که با ایجاد بدعت در سبکها و فرمهای متداول نمایش این دوره، خواهان استفاده از تئاتر نوین به عنوان ابزاری جهت اعتلای فرهنگ عموم و آگاهی بخشی سیاسی جامعه بودند. چگونگی حرکت و فعالیت این گروهها، جایگاه و مواضع عاملان گروهها به لحاظ اجتماعی و هنری، نوع سرمایه و عادتوارههای آنان و چگونگی ارتباطشان با ساختار سیاسی حاکم و قطب نمایش عامه پسند از مهمترین پرسشهای مطرح شده در این پژوهش میباشد. در انتها درمییابیم تئاتر نوین عصر مشروطه دارای تمایز قابل تاملی از نمایش عامه پسند آن دوره و حاصل سرمایه های فرهنگی، اجتماعی و نمادین برآمده از جریان مشروطیت است و در مسیر کاملا متفاوتی از نمایش عامه پسند جریان دارد. این پژوهش در تحلیل محتوای خود از شیوه ساختارگرایی تکوینی پیر بوردیو بالاخص مفاهیم تمایز، میدان و سرمایه بهره گرفته است.An analysis of emergence of Modern theatre Field in Constitutional era (based on Pierre Bourdieu's theory and condition of theatre in Iran between 1901 and 1921)
How the modern theater field of Iran’s Constitutionalism age is formed and organized and the theater poles of this age and appearance of sub-fields, is discussed in this study. The modern theater of Iran was formed a little before the beginning of Constitutionalism from 1901 to 1921 as a field. This process was result of change in the capital system and habitus of its actors that through innovating in the conventional styles and forms of play of this period, desired to use the modern theater as a tool to promote the public culture and political awareness of society. How the group made movement and activity, the status and position of the groups’ agents in terms of social and artistic situation, the type of their capital and habitus and their relationship with the governing political structure and the popular play pole of the age are among the most important questions of this research. In the end, we find that the modern theatre of the Constitutionalism era has a considerable distinction from the popular play of that time and is result of the cultural, social and symbolic capitals evolved from the Constitutionalism movement, a distinction that sets it in a path wholly different from the popular play of this time. This study has utilized Pierre Bourdieu's formative structuralism, in particular, the concepts of distinction, field and capital for its content analysis.
تبلیغات
