آموزش همگانی هنر: مطالعه جامعه شناختی آموزش غیر حرفه ای هنر در میان هنرجویان مراکز آموزشی شهر تهران در سال 1391 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آموزش همگانی هنر، به عنوان بخشی از برنامه اوقات فراغت، به همت سازمان ها و نهادهای فرهنگی دولتی و خصوصی اجرا می شود. یادگیری تفننی و فراغتی هنر نه تنها موجب افزایش مهارت های هنری و آشنایی با سبک های هنری می شود، بلکه با به اشتراک گذاشتن تجربه های هنری موجب افزایش مهارت در کار گروهی، افزایش مشارکت فرهنگی، و در نهایت افزایش اعتماد به نفس خواهد شد. بنابراین، پرداختن به آموزش همگانی هنر بخش مهمی از برنامه ریزی فرهنگی و اجتماعی است. در این مقاله، برای شناخت ابعاد مفهومی آموزش همگانی و غیرحرفه ای هنر، چهار نوع آموزش تخصصی، حرفه ای، عمومی، و همگانی از یکدیگر تفکیک شده اند و بر ضرورت توسعه آموزش همگانی، نه تنها به عنوان یک برنامه فرهنگی، بلکه به عنوان زیرساخت های آموزش تخصصی و حرفه ای هنر، تأکید شده است. هدف این مقاله، تحلیل جامعه شناسانه وضعیت آموزش همگانی هنر است تا به این پرسش ها پاسخ داده شود: پتانسیل اجتماعی توسعه آموزش هنر در میان چه قشرهایی از جامعه بیشتر است؟ گسترش آموزش هنر در میان کدام قشر اجتماعی به برنامه ریزی بیشتر نیاز دارد؟ متعاقباً به این پرسش ها نیز در مطالعه میدانی پرداخته خواهد شد: هنرجویان کلاس های آموزشی در مراکز فرهنگی شهر تهران چه ویژگی های فرهنگی و اجتماعی ای دارند؟ آموزش هنر را در چه حوزه فرهنگی، برای فراغت خود انتخاب کرده اند؟ چه نگرشی به گونه های مختلف هنری دارند و عوامل تأثیرگذار بر این نگرش کدام اند؟ پاسخ به این پرسش ها، می تواند از یک سو متقاضیان آموزش غیرحرفه ای و حرفه ای هنر را ارزیابی کند و از سوی دیگر زمینه را برای برنامه ریزی فرهنگی در ارتقای کلاس های آموزش فراغتی هنر فراهم سازد. برای پاسخ به پرسش های تحقیق، با روش پیمایشی با 200 نفر از هنرجویان کلاس های آموزش نقاشی در مراکز آموزشی شهر تهران مصاحبه شد. یافته های این تحقیق نشان داد که هنرجویان مراکز آموزشی طیف وسیعی از اقشار مختلف جامعه و گروه های سنی مختلف با تحصیلات و سطح طبقاتی متفاوت اند؛ البته این دسترسی در طبقات پایین بسیار محدودتر و در طبقات متوسط و متوسط رو به بالا بیشتر است.Education of Art Public: The Sociological Study of the Amateur Art Education among Students of Tehran art institutions in 1391
As a part of leisure time schedule education of art public has been carried out by public & private organizations and cultural institutions. Not only leisure art learning will increase artistic skills and the familiarity with artistic styles but also sharing artistic experiences will increase teamwork skills, cultural collaborations and finally self-confidence. Therefore, engaging in education of art public is the important part in cultural and social planning. In this article, the four types of education like specialized, professional, public and general education are separated to identify conceptual dimensions of public and amateur art education. The necessity of public education development was emphasized not only as a single cultural schedule but also as specialized and professional art education basis. The aim of this article is the sociological analysis of the education of Art public condition in order to answer these questions: Which Social classes have the more social potential of art education development? Which Social classes need a further planning in art education development? This question will be dealt in field study that: What are the social and cultural features of art students in Tehran cultural institutions? In which cultural context, they have chosen art education for leisure time? What are their attitudes toward different artistic types? What are the effective factors on this attitude? The answer to this question will investigate applicants of amateur and professional art education of one side and on the other side it can provide a situation for cultural planning in order to enhance fancy art education classes. In order to answer all research questions, 200 people of painting class students in Tehran education institution were interviewed while using survey method in interview. These findings revealed that art students are from a wide range of various classes of society, different age groups with different education level and social rank. Of course in the working classes this availability is more limited and in middle and moderate to high classes is more accessible. This article is explained the conceptual dimentions of public and amateur art education. The necessity of its development was emphasized not only as a single cultural schedule but also as specialized and professional art education basis. Education of Art public is not only a procedure to be the democratization of culture, but also is a step toward the cultural democracy. In this education, just does not pay attention to values elitist art, but also public interest is important. In this context the possibility of improving visual literacy and finally the enhance of visual culture is provided. This article provides a new fiels to study of visual culture and the role of art in forming lifestyle and also fostering aesthetic taste and cultural consumption.
تبلیغات
