تولید فضا و ضرباهنگ کاوی فضای شهری تهران: رهیافت هانری لوفور (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
واقعیت زندگی روزمره و ضرباهنگ های درهم تنیده آن رابطه ای متقابل با فرایند تولید فضای شهر و قدرت های دخیل در آن دارد. پژوهش حاضر تلاش می کند به این پرسش ها پاسخ دهد که ضرباهنگ زندگی روزمره در شهر تهران چگونه تجربه می شود و این ضرباهنگ با تولید فضای شهری چه رابطه ای دارد. با استفاده از روش ضرباهنگ کاوی و مردم نگاری و رفت وبرگشتی بین واقعیت و نظریه و سطح خرد و کلان، سه فضای انتخاب شده (بازار بورس، دریاچه خلیج فارس و محله خلازیر) و استفاده از نظریه تولید فضای هانری لوفور مشخص شد که دولت اقتدارگرا و حاکمیت آمرانه شهری، فرهنگ چندپاره، نظم پولی تحت تاثیر تقسیم جهانی کار و ناکارآمدی محلی به همراه طبیعتی اسطوره پردازی شده، از طریق درساژی به وسعت یک شهر، ضرباهنگ زندگی روزمره زیست کنندگان آن را در تداخلات پیچیده ای رقم می زند و همزمان از آن متاثر می شود. در کنار شکاف های عمیق اجتماعی و طبقاتی، که خود از جلوه های متنوع زندگی روزمره برمی آید، آن چه زیست کنندگان فضای شهر تهران را به هم پیوند می دهد، حضور ضرباهنگی از انتظار در حیات روزمره آنان است؛ انتظار برای امری که نویدبخش سعادت است و هرگز محقق نمی شود.Production of Space and Rhythmanalysis of Urban Space in Tehran: Henri Lefebvre Approach
Everyday-life reality and its interwoven rhythms, is in a mutual relation with the process of production of space. Current study aims to discover the quality of everyday-life rhythm in Tehran and its connection to the production of space. Applying rhythmanalysis, ethnography and a reciprocation between theory and facts as well as micro and macro levels, a sample of three spaces of city (stock market, Khalije Fars Lake and Khalazir neighborhood) was analyzed through Henri Lefebvre’s approach of production of space. The findings declares that authoritative governance of city, fragmented culture, monetary order defined by international division of labor and local inefficiency and mythologized nature manipulate everyday-life rhythm through dressage and is affected by it simaltenaously. Diverse forms of everyday-life leads to deep social and class gaps, but what embraces all the narrators is a rhytm of expectation in their everyday-life; an expectation for a promising event which never takes place.
تبلیغات
