یکپارچگی فضایی در بازآفرینی بافت های فرسوده : مورد مطالعه تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توسعه شهرنشینی، پیامدهای ناگواری را برای سکونتگاه ها در پی داشته است. هسته های قدیمی شهرها از آن پس در فرایند پالایش جمعیت و فعالیت، دچار فرسودگی شده اند و مداخلات بهسازی، بازسازی و نوسازی را با غلبه بعد کالبدی و رویه غیر مشارکتی تجربه کرده اند. در قرن بیستم، رویکرد بازآفرینی با راه حل جامع نگر و با تأکید بر رویه مشارکتی برای حل مشکلات بافت های فرسوده شهری مطرح شد. در کنار نقاط قوت رویکرد بازآفرینی، نقاط ضعفی نیز وجود دارد که مهم ترین آن، عدم توجه به یکپارچگی فضایی است. هدف این مقاله، بررسی جایگاه یکپارچگی فضایی در بازآفرینی بافت های فرسوده شهری تهران است. داده های این تحقیق، کیفی و کمی بوده و به روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. جامعه آماری این تحقیق را کارشناسان برنامه ریزی شهر تهران تشکیل می دهند. تکنیک مورد استفاده در این راستا "دلفی" می باشد. اطلاعات به دست آمده، با استفاده از روش "تحلیل تم" و تکنیک "تاپسیس" تحلیل شده اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که برنامه های بازآفرینی مناطق شهری تهران اجرا نشده و در حد سند باقی مانده و اقداماتی که با عنوان بازآفرینی اجراشده اند فقط در حد بهسازی و بازسازی و نوسازی می باشند. همچنین، در این اسناد، به پیوند فضایی محدوده های هدف بازآفرینی، توجه نشده است.Spatial integration in the regeneration of urban deteriorated texture case study Tehran
Urbanization development has incurred various unpleasant consequences on urban settlements. Old urban centers have thereafter deteriorated ed during population and activity refinement and undergone improvement, reconstruction, and renovation actions by the dominance of a physical dimension and non-participatory practice. In the 20th century, a regeneration approach with a holistic solution focused on participatory practice was proposed to solve the urban deteriorated problems. The approach has several strengths as well as weaknesses among which lack of spatial integration is the most important one. The paper aims at investigating the role of spatial integration in Tehran urban deteriorated regeneration. The research data were qualitative and quantitative, collected through library and field methods. The statistical population included Tehran’s planning experts. Delphi method was also used in this research. The obtained data were analyzed by theme analysis and TOPSIS model. The results showed that Tehran urban regeneration plans have not been implemented and have been merely documented, and actions taken towards regeneration were limited to improvement, reconstruction, and renovation. Spatial connection of the target areas has also not been taken into consideration in these documents. The research data are quantitative and qualitative, collected through library and field methods. The statistical population included 25 planning experts and authorities of Tehran. The Delphi method was used for experts to come to a consensus. Non-probability, snowball sampling was used in which senior managers of Iranian Urban Regeneration Company and Tehran Municipality and university professors as the first level of experts introduced other experts of urban regeneration documents, and the next levels of the sample were similarly identified and selected. Discussion and Results
تبلیغات
