در زندگی زناشویی گاه اختلاف همسران چالش هایی را فراروی ایشان می نهد که چاره کار در جدایی دانسته می شود. از آن جا که در اسلام کلیت طلاق امری نکوهیده است لذا در آثاری که طلاق را از دیدگاه اسلام و ائمه کاویده اند بیشتر به علل و زمینه ها، پیامدها و در نهایت راه کارهای پیش گیری از آن پرداخته شده است؛ گو این که معصومان هیچ گاه از این راه کار بهره نگرفته اند. در این پژوهش به سبب جایگاه پیامبر(ص) و امامان در نظام معرفتی دینی و آگاهی به احکام الهی، با رویکردی تاریخی شیوه مواجهه ایشان با اختلاف های منجر به جدایی همسران کاویده شده است. در ابتدا با رجوع به دیرین نگاشته های تاریخی، حدیثی و تفسیری موارد مرتبط با جدایی همسران در تاریخ زندگانی این پیشوایان استقراء گردید. سپس با تلفیق و تحلیل این داده ها مشخص آمد در راهبرد کلان کاربست راه کار جدایی، وابسته به وجود دلیل منطقی بر آن بوده است. اندیشه-های انحرافی، برخی صفات ناشایست اخلاقی، شرایط خاص و لعان به عنوان سبب منجر به جدایی در مطالعه موارد تاریخی عصر پیامبر(ص) و امامان مشاهده می گردد. با این حال جدایی پایان کار نبوده است و این بزرگان دین راه کارهایی را برای بازگشت به زندگی مشترک پس از جدایی یا کاستن از پیامدهای آسیب-زای آن به ویژه برای فرزندان مدنظر داشته اند.