با بالا رفتن سن مدیران عالی، تغییراتی در زمینه های فیزیولوژیک و در ویژگیهای روانی، شخصیت، و خلق و خو آنها رخ می دهد و در طول زمان این تغییرات در ماهیت رفتار آنها نیز تاثیر می گذارد. این تغییرات رفتاری در مدیران عالی می تواند نمودی بیرونی داشته و خود را در رفتارهای سازمانی نشان دهد. هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان تاثیر رشد و تحول ویژگیهای شخصیتی مدیران عالی سازمان ناشی از بالا رفتن سن آنها و تاثیر آن بر جو سازمانی است. روش مورد استفاده در این پژوهش روش علی- مقایسه ای با استفاده از روش کمی و ابزار پرسشنامه بوده و در 72 شرکت، مدیران عالی و کارمندان آنها در دو گروه مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان دهنده این بود که با بالا رفتن سن مدیران عالی کاراکترهای خودشیفتگی، کمال گرایی، هیجان جویی و مقابله با استرس دچار تغییر شده اند. همچنین آزمون میانگین دوجامعه نشان دهنده تفاوت معنادار بر روی هفت مولفه جوسازمانی(روحیه گروهی، مزاحمت، صمیمیت، علاقه مندی، ملاحظه گری، فاصله گیری و نفوذ و پویایی در جو سازمانی) بوده و در ارتباط با مولفه تاکید بر تولید تفاوت معناداری در مقدار این مولفه در دو گروه مورد آزمون مشاهده نشد که نشاندهنده این است که در تمام سنین مدیران بر تولید که هدف اصلی تشکیل یک سازمان است تاکید دارند. همچنین نتایج رگرسیون چندمتغیره نشاندهنده تاثیر مولفه های شخصیت بر مولفه های جو سازمان است.
