در مجموعه شمال ، هینی با تلفیق تاریخ اساطیری ایرلند و درگیری ها در ایرلند شمالی در سال های آخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، تاریخ معاصر ایرلند شمالی را در قالب اسطوره، بازسازی و بازنمایی می کند. این سبک از بازنمایی تاریخی که بیشتر مورد توجه شاعران دوره مدرنیست بوده، مورد توجه گروهی از شاعرانی که مانند هینی استعمار و شرایط پسااستعمار را تجربه کرده اند نیز قرار گرفته است. به هرجهت، گذار به گذشته و اسطوره های ملی در این نوع از بازنمایی، برای مردمی که در شرایط پسااستعمار زندگی می کنند، امکان تصویرسازی تاریخ ازدست رفته شان را فراهم می کند، اما درمقابل، سبب اختلال در درک صحیح آن ها از زمان حال می شود؛ چراکه با همانندسازی گذشته و اسطوره با وقایع زمان حال، تفاوت های بین کشتار و خشونت و عوامل وقوع آن ها در گذشته اساطیری و زمان حال نادیده گرفته می شود؛ بنابراین، بازنمایی اسطوره ای که در مجموعه شمال، از ترکیب مدرنیسم و تاریخ نگاری پسااستعماری به دست آمده است، نه تنها به حل بحران سیاسی- اجتماعی در ایرلند شمالی کمک نمی کند، بلکه سبب تشدید خشونت جاری در جامعه می شود.
