هدف نوشتار حاضر بررسی سیستم سایبرنتیک خلیج فارس و امکان نقش آفرینی و تأثیرگذاری روی آینده مناسبات امنیتی در منطقه خلیج فارس است. بدین منظور پس از تشریح نظریه سایبرنتیک در مطالعات منطقه ای به عنوان چارچوب مفهومی پژوهش به تطبیق سیستم امنیت هژمونیک خلیج فارس با این سیستم پرداخته شده است. سپس با نشان دادن نقایص این سیستم، حالت عدم تعادل پویای آن تشریح شده و به این ترتیب خبر از قرار داشتن این سیستم سایبرنتیک در یکی از مکان های فازی این منطقه داده شده است. به باور نویسنده، جمهوری اسلامی ایران که با استفاده از مدل جذب کننده های ناآشنا در مکان فازی فعلی سیستم کنترل سایبرنتیک خلیج فارس ظاهر شده است، می تواند حداکثر بهره را از شرایط موجود برده و وضعیت خود را از زیر سیستم کنترل شونده به جایگاه کنترل کننده و کنترل شونده تغییر دهد.