منطق کیفی حلم و استقامت ذیل آثار فردی و اجتماعی به ابتنای آموزه های دینی (مطالعه موردی: ویروس کرونا) (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

یکی از مسائل بشر در تمامی اعصار نحوه مواجهه با سختی ها و شدائد بوده است که کیفیت مواجهه را به سوی آزمون و خطا در نحوه مدیریت وقایع و حوادث سوق داده است؛ اما وقتی این وقایع به سوی مصیبت در غم از دست دادن عزیزی و یا مهیا کردن زمینه عصیان و گناه و یا نافرمانی و سایر آثار مترتب بر زندگی در سرای مادی پیش می رود، بر صعب و سختی آزمون و ابتلا افزوده می شود؛ لذا انسان با اعطای نعمت ویژه ای از جانب خداوند، مزین به نعمت صبر و حلم و استقامت شد که می توانست او را از مواجهه با هر گونه سختی و مضیقه ای موفق کند و با افزودن بر قدرت کنترل درونی و کنترل تمامی قوا به ویژه خشم و غضب در مسیر بازگرداندن آرامش و سکینه و طمأنینه به زندگی گام بردارد. بنا به اهمیت این موضوع که نقش مهمی در رشد مادی و معنوی در زندگی فردی و خانوادگی و اجتماعی دارد، پژوهش حاضر که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی تدوین شد، تلاش نمود با بررسی مقوله به ابتنای مصادر ثقلین کبیر- قرآن و روایات- به تبیینی از آثار و تأثیرات صبر و ایستادگی بر زندگی فردی و اجتماعی بپردازد که نتایج تحقیق نشان گر اهمیت «عاملیتی» فضیلت حلم و بردباری و استقامت و خصایص آن در دین اسلام و فطرت انسانی بود که به مثابه فصل مشترک خلقت انسان در مواجهه با تنگناهای تاریخی است؛ تحقق مقامی که صابران و استقامت ورزان با مزین شدن به آن به ویژه در مواجهه با بلایای همه گیری مثل شیوع ویروس کرونا که به مثابه یکی از خانواده سلسله شرور طبیعی، بلای عصر معاصر شده است، مسیر گشوده سازی برکات الهی را در منطق کیفی سفر معراجی به عالم معنا با پای دل طی می کنند و به همین منظور به ارائه بحثی مستوفا در کیفیت مواجهه با ویروس کرونا پرداخته شد.