فضای مجازی از منظر روان شناسی دارای دو بعد مثبت و منفی است که ابعاد مثبت آن شامل انعطاف پذیری موقت، فضای نامحدود، سرعت تبادل اطلاعات، کثرت جوامع، ارتباط نوشتاری، افزایش توانایی ثبت و ضبط، سرگرمی، تقویت نیرو و توان انسانی، مساوات و برابری، کاهش آن چه که اصطلاحاً به آن اثر هاله ای گفته می شود، می باشد؛ در حالی که ابعاد منفی آن عبارت است از تفسیرهای نادرستی که ناشی از کمبود یکپارچگی حسی است، فیلتر کردن یا جذب اطلاعات، ناامیدی های ناشی از نواقص فنی، بازتعریف مشخصات هویتی، زورگیری مجازی، تخریب های رفتاری و اعتیاد سایبری؛ البته برخی از ابعاد نیز می توانند هم مثبت باشند و هم منفی؛ مثل گمنامی، آموزش از دور و جهانی سازی روان شناسانه آنلاین که همگی این مباحث در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته اند.