پیشرفت حیرت آور فن آوری اطلاعات در دو دهه اخیر و بازماندن بخشی از کشورهای جهان از توسعه مناسب فن آوری اطلاعات ، دو پیامد برای ملل کمتر توسعه یافته داشته است . اول آنکه بهره وری را در سطح ملی در این کشورها کاهش داده و دوم آن که امکان اتصال آنها را به سامانه جهانی کند نموده است . یکی از شیوه هایی که برای توسعه زیرساخت های فن آوری اطلاعات قابلیت به کارگیری دارد ، بهینه کاوی است و لذا در این تحقیق هدف مطالعه توسعه و کاربری برای اثربخش کردن فناوری اطلاعات در بخش دولتی با رویکرد بهینه کاوی است . در این پژوهش زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان به عنوان نمونه خودی و حیدرآباد مرکز ایالت اندراپرادش هند به عنوان " نمونه موفق " در نظر گرفته شده است . جامعه آماری کارشناسان فن آوری اطلاعات در بخش دولتی در شهر زاهدان و حیدرآباد بوده اند و جامعه نمونه از بین آنها بصورت تصادفی انتخاب شده است . ابتدا ابعاد توسعه فن آوری اطلاعات (فنی، حقوقی، مالی، جانمایی فیزیکی و ساختمانی ، محیط محلی، مدیریتی و ... ) شناسایی و از بین آنها ابعاد مدیریتی ، فنی ، مالی ، محیط محلی و فرهنگی در چارچوب یک مدل مفهومی پنج بعدی مورد مطالعه قرار گرفته و در پایان از یافته های این تحقیق نتیجه گیری شده است . نتایج تحقیق نشان می دهد که بیشترین شکاف بین دو جامعه مورد مطالعه مربوط به مسایل سازمانی و مدیریتی و کمترین آن مربوط به مسایل فنی و تکنولوژیکی است .
