صاحبنظران، دوران معاصر را عصر انقلاب جهانی نوآوری دانسته اند و معتقدند امروزه نوآروی و کارآفرینی عامل اصلی ارزش آفرینی به حساب می آید. تأثیر فعالیت های کارآفرینانه سازمانی در موفقیت شرکت ها، محققان را به سمت عوامل سازمانی مشوق و یا جلوگیری کننده از این فعالیت ها جذب کرده است. ( Guth and Ginsberg 1990 ) ( Guth and Ginsberg 1990 ) سازمان های ایرانی نیز مانند سایر سازمان ها در سراسر دنیا، در محیط و شرایط پیچیده ای به سر می برند و نیاز روز افزون به نوآوری و کارآفرینی در آنها مشاهده می شود. اما آیا عوامل پیشران کارآفرینی سازمانی در شرکت های ایرانی با عوامل شناسایی شده در سایر کشورهای جهان همخوانی دارد؟ مدیران ارشد و میانی شرکت های بزرگ ایرانی برای پیاده سازی کارآفرینی سازمانی در شرکت های خور با چه عواملی رو به رو هستند؟ این عوامل تا چه اندازه با عوامل موجود در ادبیات این حوزه همخوانی دارد؟ این پژوهش، ضمن انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با 14 مدیر ارشد و میانی از 10 شرکت بزرگ خصوصی ایرانی و استفاده از روش تحلیل محتوا، سعی در شناسایی عوامل اثرگذار بر پیاده سازی کارآفرینی سازمانی در شرکت های بزرگ خصوصی ایرانی داشته است. نتایج پژوهش نشان می دهد مهم ترین و زیربنایی ترین مانع برون سازمانی در این راستا عدم وجود برنامه جامع توسعه صنعت در کشور می باشد. همچنین در خصوص عوامل درون سازمانی، اصلی ترین عامل متمایز کننده شرکت های مورد مطالعه در این پژوهش با سایر پژوهش های موجود در ادبیات، عامل «استقلال مدیریت از مالک و کارآفرین» می باشد که شاید بتوان آن را مهم ترین یافته این تحقیق دانست.
