تفاخر یا فخرفروشی، یک جهت گیری در تعاملات اجتماعی است که در رابطه با مصرف و نمایش کالاها در عرصه عمومی و خصوصی معنا می یابد. پژوهش حاضر یکی پژوهش کمی است که با هدف بررسی عوامل فرهنگی- اجتماعی مرتبط با تفاخر اجتماعی در میان شهروندان انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل جمعیت 64-15 سال شهر یزد است که 384 نفر آنان با استفاده از فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب شد. پژوهش با روش پیمایشی انجام شده و ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه است. نتایج تحقیق نشان داد که بین سن، جامعه پذیری، مصرف گرایی، مادی گرایی، فردگرایی، مدگرایی با تفاخر اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد اما بین جنسیت با تفاخر اجتماعی رابطه معناداری مشاهده نشد. متغیرهای مستقل مدگرایی، جامعه پذیری، مصرف گرایی، فردگرایی و سن در آزمون رگرسیون چندمتغیره وارد شده و توانستند 69 درصد از تغییرات تفاخر اجتماعی را در جامعه مورد مطالعه تبیین کنند.