تحلیل و ارزیابی سامانه اتوبوس های سریع السیر ( BRT ) شهر اصفهان براساس استانداردهای مؤسسه ITDP (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

شهر زیبای اصفهان ازجمله شهرهایی است که حمل ونقل، پارکینگ، ترافیک و پیرو آن افزایش آلاینده های زیست محیطی را باید در زمره مهم ترین مشکلات آن برشمرد. توسعه حمل ونقل عمومی و تجهیز زیرساخت های آن، یکی از راهکارهای کاهش مشکلات شهر اصفهان است؛ در این میان توسعه خطوط اتوبوس های سریع السیر به دلیل محاسن زیاد نقش چشمگیری دارد. در حال حاضر سه خط اتوبوس های سریع السیر در شهر اصفهان اجرا شده است و روزانه به تعداد بسیاری از شهروندان در این خط سرویس دهی می شود. با وجود مزایای بی شمار این سیستم برای حمل ونقل شهری و کاهش آلودگی های زیست محیطی شهر اصفهان، اگر راه اندازی این سامانه براساس معیارها و استانداردهای مناسب نباشد، به مشکلات متعددی خواهد انجامید. نوع پژوهش حاضر کاربردی، روش مطالعه اسنادی، تحلیلی، پیمایشی و نوع استخراج از داده ها، استقرایی است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش، استفاده از منابع آماری، پرسش نامه ای، کتابخانه ای و ... است. در پژوهش حاضر از پرسش نامه استاندارد بین المللی به صورت مقایسه ای استفاده شده که مؤسسه جهانی حمل ونقل و سیاست های توسعه تدوین در سال 2014 برای نخستین بار منتشر کرده است. متخصصان، کارشناسان و رانندگان اتوبوس  40 عدد از این پرسش نامه ها را تکمیل کرده اند. نتایج پژوهش نشان داد وضعیت خطوط اتوبوسرانی سریع السیر شهر اصفهان براساس استانداردهای جهانی در ردیف مدال برنز و وضعیت نامطلوب قرار می گیرد. امتیاز سامانه اصفهان حدود 45 است و با توجه به اینکه براساس تقسیم بندی این مؤسسه خط طلایی کسب امتیاز بیش از 85، خط نقره ای کسب امتیاز ۷۰-۸۴ و خط برنزی کسب امتیاز ۵۰-۶۹ را نیاز دارد، متأسفانه سامانه شهر اصفهان با کسب این امتیاز از مجموع شاخص های مثبت و منفی، حتی در ردیف کمتر از خطوط برنز قرار می گیرد.