این پژوهش با هدف شناسایی مؤلفه های آموزش پایدار انجام شد. روش پژوهش آمیخته اکتشافی است که به شیوه پیاپی در دو بخش کیفی و کمی انجام شده است. در بخش کیفی، با انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته با 11 نفر از متخصصان دانشگاهی که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، مؤلفه های آموزش پایدار شناسایی شدند. برای اعتباربخشی یافته های کیفی، از راهبردهای: بازبینی مشارکت کنندگان و بازبینی همکاران استفاده شده است. در بخش کمی در چارچوب روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و با پرسش نامه پژوهشگر ساخته، دیدگاه های 262 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده بودند، گردآوری شد. روایی ابزار به وسیله متخصصان، و پایایی آن با محاسبه نرخ ناسازگاری تأیید شد. برای تحلیل داده ها، در بخش کیفی از روش تحلیل محتوا و در بخش کمی از روش فرایند سلسله مراتبی استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی، مؤلفه های آموزش پایدار از نظر اهمیت به ترتیب اولویت عبارت اند از: گنجاندن مفاهیم پایداری در فرایند یادگیری با وزن نسبی 075/0، یادگیریِ یادگیری و کاربست رویکرد میان رشته ای با وزن نسبی 046/0، به کارگیری راهبردهای نوآورانه در فرایند یادگیری با وزن نسبی 034/0، اندیشه ورزی نقادانه با وزن نسبی 0318/0، و بین المللی شدن آموزش با وزن نسبی 0185/0.
