پژوهش حاضر، پاسخ فقهی به این مسئله بود که آیا دولت اسلامی در دوران غیبت یا اشخاص حقیقی، حق و اجازه شرعی را دارند تا صفحات وب، تلویزیون های ماهواره ای و شبکه های اجتماعی مجازی که در پی آموزش های غیر دینی و یا ضد دینی هستند را فیلتر کرده و مسدود نمایند؟ بر اساس این پژوهش، می توان نتیجه گرفت اصل اولی، حرمت منع کردن دیگران از دسترسی به صفحات وب، تلویزیون های ماهواره ای و شبکه های اجتماعی مجازی است؛ اما با علم به منکر بودن صفحات وب، تلویزیون های ماهواره ای و شبکه های اجتماعی مجازی در صورتی که ضرر و مفسده ای از فیلتر کردن در میان نباشد، فیلتر کردن و منع دیگران از آموزش پذیری و دسترسی به این صفحات، تلویزیون ها و شبکه ها، لازم می شود.