در مسائل مکانیابی پوشش نوین، افزایش فاصله از تسهیل ارائه دهنده سرویس در ناحیه پوشش، موجب کم شدن سطح پوشش دهی می گردد و تحت عنوان پوشش تدریجی در نظر گرفته می شود، با ازدیاد نقاط تقاضا، زمان حل در اینگونه مسائل افزایش می یابد. لذا روشهای مختلف حل از جمله دقیق، فرا ابتکاری و ابتکاری برای مدلهای مختلف مسئله پوشش تدریجی مطرح شده است. در این مقاله مسئله پوشش تدریجی با استفاده از روشهای شبیه سازی تبرید، خوشه بندی شبکه عصبی و خوشه بندی k -means حل شده و جوابها و زمانهای بدست آمده از سه روش مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان دهنده کارایی روش k-means در حل مسئله است و این روش می تواند در مدت زمان قابل قبول جوابهایی با دقت بالا (نزدیک به جوابهای بدست آمده از روش شبیه سازی تبرید) تولید نماید. در ادامه کاربرد روشهای خوشه بندی در مسئله پوشش تدریجی برای احداث مرکز خرید در ایران مورد ارزیابی قرار گرفته و تسهیلات بدست آمده با این روش به مکانهایی اختصاص داده شده اند که بیشترین پوشش را دارا هستند.
