حسابداری مقوله ای با اهمیت در متون کسب و کار است که تأثیرات بالقوه ای از طریق
اثرگذاری بر گزارشگری مالی میان شرکت ها و ذی نفعان دارد. از اینرو نحوه استفاده
از آن ها بسیار با اهمیت است. پژوهش حاضر به بررسی کمّی شیوه استفاده از
استانداردهای حسابداری اختصاص دارد. در این پژوهش شاخصی به منظور مشخص کردن سطح
اصل محوری و یا قاعده محوری استانداردها استفاده شد و سپس بر اساس متغیرهای توضیح دهنده
برآمده از تئوری اثباتی حسابداری بررسی شد. به منظور انجام این پژوهش از داده های
مربوط به شرکت های فعال در بورس اوراق بهادار تهران در بازه سال های 1379 تا 1393
استفاده شد و سعی شد از روش سرشماری برای انجام آزمون های آماری استفاده شود.
نتایج نشان داد که شرکت های دارای هزینه سیاسی تمایل بیشتری به استفاده از
استانداردهای قاعده محور دارند، در حالی که شرکت هایی که دارای هزینه بدهی و هزینه
جبران خدمات پاداش محور بالاتر بودند، بیشتر از استانداردهای اصل محور استفاده
کرده اند. افزون بر این، نتایج پژوهش بیان می دارد که شرکت ها با افزایش سطح بحران
و محدودیت مالی به استانداردهای اصل محور سوق پیدا می کنند.
