پژوهش های حسابداری مالی

چرخه عمر از مهم ترین عواملی است که ویژگی های رفتاری شرکت را تعیین می کند و بر ساختار منابع، قابلیت ها و توانمندی های آن اثرگذار است. در این پژوهش، رفتار ریسک پذیر طی چرخه عمر شرکت و رابطه این رفتار با عملکرد مالی آتی بررسی شد. به این منظور، رفتار ریسک پذیر با استفاده از نوسان های تعدیل شده نرخ بازده دارایی ها بر حسب صنعت، چرخه عمر با توجه به الگوی جریان های نقدی شرکت در طبقات عملیاتی، سرمایه گذاری و تأمین مالی و عمکرد مالی از طریق نرخ بازده دارایی ها سنجیده شد. در این راستا، داده های 150 شرکت در بازه زمانی 1387 تا 1394 (1200 شرکت- سال) با در نظر گرفتن برخی ویژگی ها آزمون شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش گشتاورهای تعمیم یافته استفاده شد تا رفتار پویای متغیر ریسک پذیری مدنظر قرار داده شود. نتایج نشان داد شرکت ها در مراحل ظهور و افول ریسک بیشتری را در مقایسه با مرحله بلوغ می پذیرند. به علاوه، رفتار ریسک پذیر شرکت هایی که در مراحل ظهور و افول قرار دارند، عملکرد مالی ضعیف تری را در مقایسه با شرکت های فعال در مراحل رشد و بلوغ در دوره مالی بعد به همراه دارد.

درسال های اخیر، در ادبیات مالی، توجه زیادی به سطح نگهداشت وجه نقد شرکت ها شده است. این علاقه و توجه، ناشی از این واقعیت است که شرکت ها، مقادیر با اهمیتی از وجه نقد را در ترازنامه خود گزارش می کنند. مسئولیت اجتماعی شرکت از مهم ترین عوامل مؤثر در عملکرد مالی و اجتماعی آن است و نقش اصلی را در واکنش های سرمایه گذاران نسبت به شرکت ایفا می کند. هدف اصلی پژوهش حاضر، سنجش مسئولیت اجتماعی شرکت ها و تأثیرگذاری آن بر نگهداشت وجه نقد از طریق شاخص ریسک نظام مند، ریسک غیر نظام مند و حاکمیت شرکتی است. برای آزمون فرضیه ها، نمونه ای شامل 91 شرکت از شرکت های پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران در سال های 1387تا 1394 انتخاب شده اند. روش مورد استفاده به منظور آزمون فرضیه ها، روش تخمین سیستم معادلات هم زمان از طریق الگوی حداقل مربعات سه مرحله ای (3SLS) است. نتایج پژوهش نشان می دهد مسئولیت اجتماعی از طریق ریسک غیرنظام مند بر نگهداشت وجه نقد تأثیر معنادار و مثبتی دارد. همچنین، مسئولیت اجتماعی از طریق ریسک نظام مند بر نگهداشت وجه نقد تأثیر معنادار و منفی دارد. نتایج نشان می دهد مسئولیت اجتماعی از طریق حاکمیت شرکتی بر نگهداشت وجه نقد تأثیر معنادار و مثبتی دارد.

با وجود افزایش سازوکارهای نظارتی بر مدیریت سود، مدیران برای تأمین انتظارات تحلیلگران و سرمایه گذاران از سود، انگیزه دارند. از سوی دیگر، ناآگاهی افراد برون سازمانی نسبت به شیوه های مدیریت انتظارات، برخلاف آگاهی نسبت به روش های مدیریت سود، موجب ترغیب مدیریت به کاهش سطح انتظارات به جای افزایش میزان سود می شود. از آنجا که افزایش میزان و تعداد تجدیدنظرها در انتظارات تحلیلگران و سرمایه گذاران، واکنش منفی بازار را به همراه دارد، پیش بینی می شود حضور متخصصان حسابداری و مالی در کمیته حسابرسی منجر به کاهش این تجدیدنظرها شود. در این پژوهش، به بررسی رابطه تخصص حسابداری و مالی در کمیته حسابرسی با مدیریت انتظارات پرداخته شده است. بدین منظور، نمونه ای از 112 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سال های 1391 تا 1395 انتخاب شد. نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد حضور اعضای متخصص در کمیته حسابرسی، بر احتمال رخداد مدیریت انتظارات و ایجاد اختلاف سود نامنفی حاصل از آن تأثیر نمی گذارد؛ اما میزان مدیریت انتظارات کاهش می یابد.

پژوهش حاضر با لحاظ کردن امکان تغییر دارایی ها، تأثیر «انحراف از اهرم هدف» و «کسری/ مازاد مالی» بر رفتار شرکت ها در تعدیل اهرم را بررسی کرده است. پژوهش های اخیر نشان داد مقدار اهرم، فارغ از سیاست های تأمین مالی، به میانگین گرایش دارد. این پدیده که بازگشت مکانیکی به میانگین نامیده می شود، بر سرعت تعدیل محاسبه شده تأثیر می گذارد. این پژوهش به بررسی اثر پدیده بازگشت به میانگین اهرم، بر سرعت تعدیل نیز پرداخته است. بدین منظور نمونه ای مشتمل بر 155 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1384 تا 1394 بررسی شد. برای بررسی اثر «جهت انحراف از اهرم هدف» و «کسری/ مازاد مالی» بر سرعت تعدیل از روش رگرسیون حداقل مربعات تعمیم یافته و برای بررسی اثر پدیده بازگشت اهرم به میانگین از روش بوت استرپ استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد شرکت هایی که در بالای اهرم هدف قرار داشته اند و با کسری مالی روبه رو بوده اند، نسبت به سایر شرکت ها با سرعت بیشتری ساختار سرمایه خود را تعدیل کرده اند. همچنین، با حذف اثر بازگشت به میانگین، سرعت تعدیل اهرم کاهش یافت.

ارزیابی عملکرد شرکت ها، مسئله سهام داران فعلی و بالقوه است. بنابراین، پژوهش حاضر، به تبیین مدلی برای ارزیابی عملکرد شرکت های سرمایه گذاری با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها پرداخته است به نحوی که به وسیله PCA، وابستگی متغیرهای ورودی و خروجی با تجزیه به عامل های اصلی از بین برده شود. سؤال اصلی در این تحقیق به این صورت مطرح است که چگونه می توان عملکرد شرکت های سرمایه گذاری را ارزیابی کرد؟ به منظور پاسخگویی به این سؤال، کلیه شرکت های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس ایران انتخاب شده اند و آخرین گزارشهای سالانه موجود شرکت های سرمایه گذاری در سال 1395 مورد تحلیل قرار گرفته است. برای طراحی الگوریتم پیشنهادی، از رویکرد تلفیقی DEA-PCA استفاده شد که نهایتاً منجر به طراحی مدل ارزیابی عملکرد گردید. نتایج حاصل از اجرای الگوریتم پیشنهادی نشان می دهد که از مجموع 34 شرکت سرمایه گذاری تحت بررسی در سال 1395، فقط 4 شرکت با امتیاز کارایی یک، کارا می باشند. به عبارت دیگر 12درصد شرکت های سرمایه گذاری کارا و 88 درصد ناکارا می باشند که البته شرکت های کارا به عنوان الگو برای سایر شرکت ها می باشند.

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر کمیته حسابرسی بر ریسک سقوط قیمت سهام با نگاهی به افشای داوطلبانه اخلاق در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای سنجش تأثیر کیفیت کمیته حسابرسی در افشای داوطلبانه اخلاق، از متغیرهای پیشنهادی مرتبط با موضوع و برای بررسی خطر سقوط قیمت سهام، از چهار عامل چولگی منفی بازده سهام، سیگمای حداکثری، نوسان پایین به بالا و دوره سقوط قیمت سهام استفاده شد. این پژوهش کاربردی است و از رویکرد پس رویدادی استفاده می کند. دوره زمانی مورد مطالعه سال های 1391- 1395 و نمونه انتخابی شامل 76 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار است. برای آزمون فرضیه های پژوهش نیز از روش رگرسیون حداقل مربعات معمولی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد پس از حذف اثر متغیرهای کنترلی، متغیرهای مؤثر بر کیفیت کمیته حسابرسی در افشای داوطلبانه اخلاق، تأثیر معناداری بر خطر سقوط قیمت سهام دارد.