هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش خانواده، مدرسه، و همالان در بزهکاری دانش آموزان شهر مشهد بوده است. روش تحقیق پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه است. جامعة آماری تحقیق حاضر شامل دانش آموزان دبیرستانی سال سوم دبیرستان های ناحیة 5 شهر مشهد در سال تحصیلی 139۱ -139۲ بوده است که درمجموع 400 نفر از آنان با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شده اند. چهارچوب نظری تحقیق نیز مبتنی بر سه نظریة پیوند اجتماعی، یادگیری اجتماعی، و برچسب زنی است. بر اساس یافته های پژوهش، متغیر باور در میان دانش آموزان پسر بیشترین قدرت تبیین کنندگی بزهکاری را داشته است. در صورتی که در میان دانش آموزان دختر، پیوند افتراقی بیشترین قدرت تبیین کنندگی بزهکاری را داراست. این یافته ها همچنین نشان می دهد که متغیر باور مهم ترین متغیری است که به طور معناداری قادر به تبیین و پیش بینی تغییرات بعد تخریب اموال، سرقت، تخلفات منزلتی، و مصرف مواد است. در مورد بعد خشونت نیز، متغیر پیوند افتراقی نسبت به سایر متغیرها از قدرت پیش بینی بیشتری برخوردار است
