درسال هایاخیربهنقشعضلاتکمرولگنبهعنوانبخشیازعضلاتناحیةمرکزیدرباز توانیواصلاح ناهنجاری هایاندام تحتانیتوجه زیادیشد ه است. ناهنجاری زانو پرانتزی یکی از شایع ترین آسیب های بازیکنان فوتبال به شمار می آید. ازآنجا که گزارش شده است راستای نامناسب اندام تحتانی مرتبط با ضعف عضلات ران می باشد و ثبات ناحیه مرکزی بدن مستلزم قدرت کافی در عضلات ران و تنه و هماهنگی بین آنها است، از این رو هدفازپژوهش حاضرمقایسة استقامت عضلاتثباتمرکزیبازیکنانفوتبالمردمبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی بود. در این مطالعة مقطعی و همبستگی استقامت عضلات راست کننده، خم کننده و خم کننده جانبی تنه در 50 بازیکن فوتبال مرد شامل 25 بازیکن مبتلا به زانو پرانتزی و 25 بازیکن سالم اندازه گیری شدند. برای اندازه گیری استقامت عضلات در هر دو گروه، از تست های مک گیل و بیرینگ سورنسن استفاده گردید. با توجهبهطبیعیبودنتوزیعداده ها،برایمقایسةبین دو گروه از آزمون تی همبسته و درسطح معنا داریکمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استقامت عضلات راست کننده، خم کننده و خم کننده جانبی تنه در بازیکنان فوتبال مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی در مقایسه با بازیکنان فوتبال غیر مبتلا، به طور معنا داری کمتر بود (05/0>P). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که احتمالاً کاهش استقامت عضلات ثبات مرکزی عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به زانو پرانتزی در بازیکنان فوتبال است. این موضوع باید در مطالعات مقایسه ای آینده تأیید گردد. افزایش استقامت این عضلات به احتمال زیاد سبب کاهش خطر آسیب زانو پرانتزی می شود.
