هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط کمالگرایی و پرخاشگری در بین دانشآموزان ورزشکار بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. بدین منظور 333 دانشآموز ورزشکار با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شده و پرسشنامههای ویژگی های فردی، کمالگرایی چندبعدی در ورزش گتوالز و دان، و پرخاشگری ورزشی بردمیر را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه ها با بهرهگیری از نظرات اصلاحی اساتید روانشناسی و مدیریت ورزشی، مربیان و ورزشکاران بهدست آمد و پایایی آن ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ بهترتیب 89/0 و 83/0 تعیین شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کولموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشانداد، کمالگرایی با پرخاشگری ورزشی دانشآموزان ورزشکار ارتباط مثبت و معناداری داشته است؛ همچنین از میان خردهمقیاس های کمالگرایی، تنها بین خردهمقیاس ادراک فشار والدین با پرخاشگری ورزشی ارتباط معناداری مشاهده نشد. در نتایج تحلیل رگرسیون، خردهمقیاس نگرانی بیش از حد در مورد اشتباهات، بهعنوان بهترین پیشبینیکننده پرخاشگری خصمانه شناخته شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، همیشه نمی توان کمالگرایی را بهعنوان یک عامل منفی در پیشبینی پرخاشگری قلمدادکرد؛ زیرا کمالگرایی بهنجار، موجب کاهش پرخاشگری می شود؛ بنابراین باید به ابعاد بهنجار و نابهنجار کمالگرایی بهطور همزمان توجه نمود.
