هدف از این مطالعه بررسی عوامل سازمانی مؤثر بر افت تحصیلی دانشجویان، پیامدهای حاصل از افت تحصیلی و بیان راهکارهایی برای کنترل و کاهش این مشکل است. در این تحقیق از روش کیفی (نظریة داده بنیاد) استفاده شده است. در روش نظریة داده بنیاد با 15 دانشجو، 10 کارمند و 5 عضو هیئت علمی دانشگاه کاشان مصاحبه شد و با از طریق کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تحلیل قرار گرفت. مدل پارادایمی منتج از تحلیل دادهها نشان داد که عوامل سازمانی مؤثر در افت تحصیلی دانشجویان، که ویژگی ساختاری آموزش در دانشگاه در نظر گرفته شده است، شامل عدم سازگاری با محیط جدید، ادراک ناکارآمدی از رشته، انعطافناپذیری، ویژگی ارزشیابیها و غلبة دروس نظری، است. پدیدههای مورد نظر به شش راهبرد کنش و کنش متقابل منتهی میشد. سه عامل مداخلهگر شامل فراغت و دسترسی به امکانات فراغتی، بافت جامعة محلی دانشگاه و نسبت استاد و دانشجو نیز در این راهبردها تشخیص داده شد. نتایج همچنین، نشان داد فقدان مشارکت در محیط یادگیری، هستة تأثیرگذار بر افت تحصیلی دانشجویان دانشگاه کاشان است.
