همکارى جهت بقاى سازمان ها و گروه ها از اهمیت قاطعى برخوردار است. اغلب مشاهده شده همکارى اخلاق، روابط اجتماعى و انسانى در کار، و در کارهاى پیچیده سطح بهره ورى و کیفیت را بالا مى برد. در همکارى تلاش دو یا چند نفر جهت رسیدن به هدف یا اهداف، به شیوه اى است که موفقیت هر شخصى موفقیت دیگرى را تسهیل مى کند. از آن جا که انجام اغلب کارهاى مهندسى از دست یک نفر خارج است و نیازمند همکارى مداوم چندین مهندس است، همکارى در این گروه ها اهمیت مضاعفى دارد. مطالعه حاضر با بهره گیرى از نظریه دورکیم و پاتنام و به صورت پیمایشى انجام گرفته است. ابزار گردآورى داده ها پرسش نامه مى باشد. جمعیت آمارى پژوهش شامل تمامى مهندسانى است که به صورت رسمى در سال 1387 عضو کانون مهندسین شهر آمل بودند و به صورت گروهى کار مى کردند. از آن جا که حجم مهندسانى که شرایط فوق را داشتند کم بود شیوه تمام شمارى روى جمعیت آمارى صورت گرفت و در نهایت 236 پرسش نامه جمع آورى گردید. اطلاعات جمع آورى شده با استفاده از روش هاى آمارى توصیفى و استنباطى مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته هاى تحقیق حاکى از آن است که بیشتر مهندسان سطح همکارى خود را با دیگر مهندسان در سطح پایین مى دانند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکى از آن است که از میان متغیرهاى مستقل تحقیق، «شبکه روابط» (بتا = 46/0)، «اعتماد» (بتا = 30/0) و «عضویت در گروه هاى حرفه اى» با ضریب استاندارد رگرسیونى (بتا = 19/0 ) داراى تأثیر معنادارى بر روى میزان همکارى هستند.
