تمرکز شدید و عدم تعادل از جمله ویژگی های کشورهای جهان سوم است. این ویژگی، نتیجه سیاست های رشد قطبی است که تعداد محدودی از مناطق نقش کلیدی داشته و سایر مناطق حاشیه ای عمل می نمایند. شناخت و سعی در برقراری تعادل و توازنی منطقی در نظام شبکه شهری از جمله راهبردهای موثر در ساماندهی فضا و تسهیل در فرایند نیل به توسعه پایدار است. بدین منظور هدف کلی از این مطالعه، ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهر نایین در سطح استان اصفهان و تعیین سطح توسعه یافتگی این شهر به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات مربوط است. نوع تحقیق کاربردی بوده، روش کار در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. برای ارزیابی سطح توسعه شهرهای استان اصفهان و تعیین سطح توسعه یافتگی از مدل تاکسونومی عددی با انتخاب 30 متغیر در قالب شاخص های فرهنگی، بهداشتی و نهادی– کالبدی استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده تمرکز امکانات و خدمات در مرکز استان است. این نتایج نشان می دهد که اکثریت شهرهای استان در حال توسعه هستند.
