پژوهش حاضر به تحلیل میزان اعتماد اجتماعی ایرانیان به صاحبان مشاغل و اصناف کشور پرداخته است. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی و نمونه پژوهش شامل 4500 نفر از ساکنین 15 سال و بالاتر مراکز استان های کشور بوده که با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم نمونه انتخاب شده اند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته و روائی و پایائی سنجی شده بوده است و داده های حاصل به دو شیوه توصیفی و استنباطی تحلیل آماری شده اند.
نتایج حاصل مبین در حال گذر بودن جامعه ایرانی و تأخر فرهنگی جامعه است به طوری که ساخت های جدید در جامعه به وجود آمده و این ساخت ها با ساخت های قدیمی هماهنگی ندارند. در نتیجه کسانی که پایگاه ها را اشغال کرده اند، انتظارات جامعه را به خوبی برآورده ننموده و باعث عدم پیش بینی پذیری رفتار افراد می شوند که این امر خود به بی اعتمادی بیشتر جامعه منجر می شود.
