پیشرفت شگرف فناوری اطلاعات،بسیاری از محدودیتها،بویژه محدودیتهای زمانی و مکانی در امر آموزش و یادگیری را برطرف نموده و با ایجاد مفاهیمی از قبیل یادگیری مجازی،آموزش مجازی و دانشگاه مجازی،محیط آموزش را دستخوش تحول و گسترش پرشتابی نموده است.نظام آموزش عالی با استفاده از دانشگاه مجازی نه تنها میتواند امکان دسترسی همه علاقه مندان به یادگیری را فراهم نماید بلکه میتواند موضوعاتی چون توسعه یادگیری گروهی،آموزش و یادگیری براساس توانایی افراد،تمرکز بر تولید دانش بجای انتقال یک سویه آن، ارزیابی تکوینی و پایانی،جایگزینی دانشجو محوری با استاد محوری،افزایش تعامل بین دانشجویان و بین استاد و دانشجو وشکل گیری جوامع پژوهشی را تحقق بخشد. تحقیق حاضر با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی مدلی را برای((توسعه دانشگاه مجازی در ایران))طراحی نموده و روابط علی بین متغیرهای آنرا با استفاده از روش تحلیل مسیر،مورد تبیین و آزمون قرار داده است .
