هدف اصلی این پژوهش ، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی بر میزان قدرت بیشینه عضله چهار سرران و سینه ای بزرگ است . آزمودنی ها 45 دانشجوی مرد غیرورزشکار (میانگین سن = 64/0?5/18، میانگین وزن = 10 ?70 کیلوگرم و میانگین قد 7/5?173) بودند که به طور داوطلب انتخاب و به سه گروه 15 نفره همانند موسوم به مک کلوی (A)، دلورم واتکینز (B) و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه های تمرین (A، B) هر یک برنامه ی تمرین ویژه خود را 4 روز در هفته به مدت 6 هفته اجرا کردند. نتایج تحلیل های واریانس دلالت بر آن داشت که قدرت بیشینه در گروه های تمرین (A،B) بیشتر از گروه کنترل (C) یا بدون تمرین بود. حتی افزایش قدرت بیشینه در عضله چهار سر ران گروه مک کلوی بیشتر از گروه دلورم واتکینز بود، اما هیچ تفاوت معنی داری بین روش های تمرین و افزایش قدرت بیشینه عضله سینه ای بزرگ وجود نداشت . آزمون فرضیه های دیگر پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه ها ی پژوهش وجود ندارد.
