به منظور بررسی و مقایسه تاثیر موسیقی الکترونیک بر دو سرعت ورزشکاران دو و میدانی و غیر ورزشکاران مرد مقطع متوسطه استان تهران 41 ورزشکار دو و میدانی با میانگین سنی 31/1+15/16 سال و 54 دانش اموز هنرستان کار دانش ادب منطقه یک با میانگین سنی 01/1+39/17 سال به صورت نمونه گیری در دسترس برگزیده شدند در مرحله اجرا پس از بیست دقیقه نرمش یک دقیقه پیاده روی سریع هشت دقیقه نرم دویدن و هشت دقیقه تمرینات کششی ایستا و پویا و سه دقیقه تمرینات اینتروال تست دو سرعت صد متر بعنوان پیش آزمون از کلیه آزمودنی ها گرفته شد سپس بر اساس رکورد پیش آزمون آزمودنی ها در سه گروه تجربی و یکگروه کنترل قرار گرفتند و به صورت تصادفی هر یک از سه متغیر مستقل ( موسیقی الکترونیک با ریتم تند و کند و موسیقی دلخواه) برای هر یک از گروه های تجربی برگزیده شد پس از 48 ساعت هر گروه به همراه 20 دقیقه نرمش منتخب بالا موسیقی مورد نظر را با واکمن و هدفون گوش کردند و پس از اتمام این زمان بلافاصله از آنان پس آزمون دو سرعت صد متر گرفته شد نتایج نشان داد که موسیقی الکترونیک با ریتم تند و کند و موسیقی دلخواه بر دو سرعت ورزشکاران و غیر ورزشکاران تاثیر معنی دار ندارد همچنین در بررسی میزان تاثیر موسیقی بر دو سرعت ورزشکاران در مقایسه با غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری دیده نشد